سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۷۸۶۴ گوهر پیدا شد:
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۵۵
برو به گوهر
شایستة هجر خدمتی نا کرده
در نعمت هجران توام پرورده
ادرار روان اشک در وجه منست
و اجرای غمت همی خورم ده مرده
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۶۱
برو به گوهر
ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده
چون شمع زرشته پا فرو پیچیده
شد ساق سمن گون تو از گردش چرخ
همچون دو کی رشته برو پیچیده
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۶۲
برو به گوهر
آن روی ترا هر که ز ناگه دیده
در تاب رخ تو کرده گمره دیده
تو دیدۀ بنده یی اگر کوتاهی
بسیار بود مردم کوته دیده
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۶۴
برو به گوهر
ای بر دل من غم ترا دلسوزه
سر گشته ز لعلت فلک پیروزه
یک ساعته حسنت ز خدا می خواهد
هم ماه دو هفته هم گل یک روزه
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۶۶
برو به گوهر
مستش دیدم گرفته راه خانه
خلقی با او ز خویش و از بیگانه
خود را بستم برو زدم مردانه
زان گونه که با شمع کند پروانه
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۷۰
برو به گوهر
ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس
پایان غم تو بی .....
حاصل زهوس بازی ما دانی چیست؟
آوازه و گفت و گوی....
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۷۹
برو به گوهر
با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای
زین بیش صداع زیر دستان منمای
لعل تو بپای مردیش گفت مرا
برخیز تو نیز رنج مستان منمای
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۸۰
برو به گوهر
رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی
در برگیرد قد ترا بی ادبی
حیفست چنان لبی و الحق چه لبی
آلوده شده ببوسۀ هر جلبی
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۸۴
برو به گوهر
از بس که بلای دل ما می جستی
از خطّ تو در کار تو آمد سستی
ای خط که سیه باد چو روزم رویت
ناگه ز کجا بروی او بررستی
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۸۵
برو به گوهر
امشب که نگارم از برای مستی
آمد برم از سر هوای مستی
دستی بر ما فکند هم مستی نیز
خیزم و درافتیم بپای مستی
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۸۶
برو به گوهر
مشتاق بنیستی ّ من گر هستی
ما بگزینیمم نیستی بر هستی
تو لطف کن و در نطر دشمن و دوست
روزی خوشکم بگو که خوشتر هستی؟
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۸۹
برو به گوهر
آن آب کزو بود دلم را شادی
د رچشم خودش هیچ محل ننهادی
و آتش که ازوست بر دلم بیدادی
بر منصب دست راست جایش دادی
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۹۰
برو به گوهر
پیوسته کنی تو از غم من شادی
چندانکه من از بندگیت آزادی
پس تو هم گله کنی و من آزادی
شاگرد که ای بتابد ین استادی؟
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۹۱
برو به گوهر
گر دوش بتم تالۀ من بشنودی
با سنگ دلی بر دل من بخشودی
وانچ از غم او کشید این سوخته دل
گر خود شب دوشینه بدی بس بودی
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۹۴
برو به گوهر
گر بردارم بی تو سر از بیناری
در پا آیم چو عبهر از بیماری
بیمار پرست چشم بینار توام
بیمار پرستی بتر از بیناری
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۹۵
برو به گوهر
زلف تو که دید آن بصورت ماری
گرد شکر تو مور خط بسیاری
در زیر کلاه حلقه شد تا باری
از وی نرسد بهیچ مور آزاری
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۹۷
برو به گوهر
زلفی که بدوست هر دلی را کاری
در زیر کلاه کرد پنهان ، آری
زان می ترسد که زلف هندو شکلش
برحقۀ لعل او زند یکباری
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۹۸
برو به گوهر
زلفی که چو روز من سیه می داری
بر پای دلم بی گه و گه می داری
دانی که دل من دل شیران دارد
ز آتش بدو زنجیر نگه می داری
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۹۹
برو به گوهر
گر باز آیی دلم بمن باز آری
هوشم بدل و روان بتن باز آری
جانی که ز تن برفت اگر رای کنی
ازنیمه رهش بیک سخن بازآری
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۰۱
برو به گوهر
هر لحظه به دیگر نظرم می نگری
من راست تر و تو کژترم می نگری
گفتی که دورویی، این غلط از من نیست
لکن تو بچشم دیگرم می نگری