سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۴۱
برو به گوهر
از روی عرقناک تو خورشید کباب است
آتش ز تماشای تو یک چشم پر آب است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۴۲
برو به گوهر
از پرده شرم تو دلم داغ و کباب است
بر روی شکر گر همه شیرست نقاب است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۴۳
برو به گوهر
تنها نه همین با تو مرا روی نیازست
هر کس که ترا دیده به من بر سر نازست
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۴۶
برو به گوهر
با عشق تو اندیشه کونین گناه است
عشاق ترا ترک دو عالم دو گواه است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۵۱
برو به گوهر
رنگ شراب دارد یاقوت درفشانت
بوی امیدواری می آید از دهانت
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۶۸
برو به گوهر
گریبان چاک در گلشن چو آن طناز می آید
ز شاخ گل تذرو رنگ در پرواز می آید
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۷۷
برو به گوهر
طفل محبوبم اگر رخ ز شراب افروزد
شمع امید من از عالم آب افروزد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۸۲
برو به گوهر
گر مصور قلم از موی میان تو کند
چه خیال است که تصویر دهان تو کند؟
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۸۶
برو به گوهر
گر چنین جلوه گر آن سرو قباپوش شود
طوق هر فاخته خمیازه آغوش شود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۸۹
برو به گوهر
دل سودازده داغ تو به افسر ندهد
رشته ما گره خویش به گوهر ندهد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۹۶
برو به گوهر
همین ز می نه رخ بزم ها نگارین شد
کز این سهیل، لب بام هم عقیقین شد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۹۷
برو به گوهر
ز آفتاب شود خشک خط چو تر باشد
خط عذار تو هر روز تازه تر باشد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۰۸
برو به گوهر
در گلشنی که حسن تو عارض جمال کرد
گل آب و رنگ خود عرق انفعال کرد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۱۴
برو به گوهر
از اختیار دم دل گمراه می زند
این قلب، زر به نام شهنشاه می زند
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۳۳
برو به گوهر
می خورد و فروزان شد و از شرم برآمد
یاقوت لب یار عجب نرم برآمد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۴۰
برو به گوهر
تا خط دمید با من دلدار هم سخن شد
خط غبار جانان خاک مراد من شد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۴۶
برو به گوهر
شد فزون در دور خط کیفیت لبهای یار
نشائه می بخشد دو بالا، می چو گردد پشت دار
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۴۸
برو به گوهر
وقت خواب ناز، آن مژگان بود خونریزتر
پشت این تیغ سیه تاب است از دم تیزتر
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۶۷
برو به گوهر
در آن محفل که برخیزد نقاب از روی گلپوشش
سپند از جای خود برخاستن گردد فراموشش
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۷۱
برو به گوهر
به دوری محو از خاطر نگردد قد رعنایش
فراموشی ندارد مصرع موزون بالایش