سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۷۸۶۴ گوهر پیدا شد:
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۱
برو به گوهر
صد جان به فدای دلبران خواهم کرد
هرچیز که گفته دلبر آن خواهم کرد
عارف گوید که می به رندان می بخش
فرمانبر اویم و چنان خواهم کرد
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۰
برو به گوهر
دلدار مرا کشت حیاتم بخشید
وز زحمت این جهان نجاتم بخشید
خرمای خبیصی چو ز دستم بربود
اما به عوض شاخ نبـــاتم بخشید
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۹
برو به گوهر
چون یوسف باد در چمن می آید
بوئی ز زلیخا سوی من می آید
یعقوب دلم نعره زنان می گوید
فریاد که بوی پیرهن می آید
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶۵
برو به گوهر
عمری به خیال تو گذاریم دگر
جان را به هوای تو سپاریم دگر
باز آ که به جان و دل همه مشتاقیم
بی تو نفسی صبر نداریم دگر
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۰
برو به گوهر
ای یار بیار جام و کامی بردار
کامی ز لب جام مدامی بردار
کامل بنشین و عاشقانه برخیز
در راه در آی چُست کامی بردار
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۴
برو به گوهر
با ریش سفید میر رعناست هنوز
و اندر طلب دلبر زیباست هنوز
با ریش سفید و چشمهای سیهش
اندر سر او مایهٔ سوداست هنوز
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۹
برو به گوهر
بردار نقاب و می نگر آن رویش
دانی که نقاب چیست یعنی مویش
موئی ز سر زلف نگارم به کف آر
آنگه بنشین و خوش خوشی می بویش
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۰
برو به گوهر
کو دل که بداند نفسی اسرارش
کو گوش که بشنود ز من گفتارش
معشوق جمال می نماید شب و روز
کو دیده که تا برخورد از دیدارش
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۵
برو به گوهر
ترسان ترسان همی روم بر اثرش
پرسان پرسان ز خلق عالم خبرش
آسان آسان اگر بیابم وصلش
بوسان بوسان لب من و خاک درش
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹۶
برو به گوهر
جان و دل خود فدای جانان کردم
گفتم که مگر محرم جانان گردم
اما دیدم که گرچه گردم خاکش
هرگز نبرد باد به گردش گردم
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۰۲
برو به گوهر
در مجلس انس همدمی یافته ایم
در پردهٔ عشق محرمی یافته ایم
عالم چه کنم که از دو عالم بهتر
در سینهٔ خویش عالمی یافته ایم
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۰۵
برو به گوهر
تا مرکب عشق درمیان تاخته ام
سر از سر دوش نفس انداخته ام
تا عارف خلوت دل و معروفم
بشناخته ام چنان که بشناخته ام
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۰۷
برو به گوهر
تا تیغ به عشق از نیام آخته ام
پا و سر و دست عقل انداخته ام
بی زحمت آب و گل من این معنی را
بشناخته ام چنان که بشناخته ام
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱۳
برو به گوهر
انگشت زنان بر در جانان رفتیم
پیدا بودیم باز پنهان رفتیم
گوئی که برفت نعمت الله ز جهان
رفتیم ولی به نور ایمان رفتیم
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۲۸
برو به گوهر
دل در سر زلف دلستانش بستم
وز نرگش چشم پر خمارش مستم
من نیست شدم ز هست خود رستم
از هستی اوست هستیم گر هستم
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۳۱
برو به گوهر
بر خاک درش مست و خراب افتادم
همسایهٔ او در آفتاب افتادم
گفتــم که منـم که نـــور او می‌نگرم
کشتی بشکست و من در آب افتادم
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۵۲
برو به گوهر
گر چه زخمی رسیده است بر پایم
من بی سر و پا به خدمتت می‌ آیم
در راه تو از سر قدمی می‌ سازم
پایی چه بود که تا به پایی آیم
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۶۶
برو به گوهر
در سایهٔ او تو آفتابش می ‌بین
تمثال جمال او در آبش می‌ بین
جز نقش خیال او نبینی در خواب
گر می خواهی برو به خوابش می ‌بین
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۶۷
برو به گوهر
جانا لب زیرین تو به یا زبرین
نیمی عسلین آمد و نیمی شکرین
من فرق میان این و آن نتوانم
صد رحمت ایزدی بر آن باد و بر این
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۸۰
برو به گوهر
یارم ز سر ناز نقابی بسته
بگشوده و زلف و خوش حجابی بسته
در دیدهٔ ما خیال روی خوبش
نقشی است که بر عارض آبی بسته