سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۱
برو به گوهر
ای آنکه بذات تست ذات تو دلیل
بر معرفتت عقول وافهام علیل
عرفان تو دل ز نور برهان تو یافت
عارف بتو ورنه کی شود عقل کلیل
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۲
برو به گوهر
یارب بتو عرض ناتوانی چکنم
اظهار حوائج نهانی چکنم
از حاجت مور و مار آگاه توئی
من عرض حوائج نهانی چکنم
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۴
برو به گوهر
ای شیر خدا ولی حق مالک دین
نور دل عارفان مه ملک یقین
گامی که زدیم بر تو لای تو بود
در مسلک ماست حاصل فقر همین
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۵
برو به گوهر
یارب تو ببخشای بناداری من
بر بیکسی و فقیری و خواری من
هر کس بخدا امیدش از طاعت اوست
امید منست از گنهکاری من
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۶
برو به گوهر
ای شیر خدا ولی حق مالک دین
ای لنگر آسمان و مسمار زمین
دست من مبتلای درمانده بگیر
حال من بینوای بیچاره ببین
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۷
برو به گوهر
یارب تو مرا بیار من مقرون کن
حال و دل او بمهر من مفتون کن
از خاطر او غیر مرا بیرون کن
وندر دل او مهر مرا افزون کن
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۸
برو به گوهر
ای آنکه تو خالقی و ما بنده تو
بر بنده عطا بود برازنده تو
از خاک بجز گناه زیبنده نبود
با خاک کن آنچه هست زیبنده تو
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۹
برو به گوهر
با نیک و بد زمانه نزدیک مشو
نیکی کن و در پی بد و نیک مشو
در سر وجود زیر کان بس گشتند
سر رشته نیافت کس تو باریک مشو
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۰
برو به گوهر
دام است جهان صفی پی‌دانه مرو
قانع بنشین و خانه بر خانه مرو
رزق تو رسد ز غیب بی‌منت خلق
و زخلق که عاجزند و افسانه مرو
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۱
برو به گوهر
عالم بمثال چون سرابست همه
یا همچو کفی بر وی آبست همه
چون نیک نظر کنی بماهیت کف
بینی که جهان خیال و خوابست همه
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۲
برو به گوهر
ای آنکه تو واقفی ز احوال صفی
تبدیل نما بخیر اعمال صفی
بد شیوه بنده است و عفو آیت حق
کن عفو یکی مپرس احوال صفی
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۳
برو به گوهر
گر بگذری ای صفی ز هر دلخواهی
بر دوست رسی روی تو از هر راهی
مقصود تو جز نیست چون رفت توئی
خود معنی لا اله ‌الا اللهی
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۴
برو به گوهر
گر جز بخدای حاجت خویش بری
میدار یقین که پرده خویش دری
داری چه طمع ز طمع زنبور کز او
یک نوش طلب نکرده صد نیش خوری
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۶
برو به گوهر
ای آنکه بروز محنتم یار توئی
براین همه عیب و نقص ستار توئی
گر عمر و عمل تمام شد صرف گناه
امید بر آن بود که غفار توئی
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۷
برو به گوهر
ای شیر خدا که سر ایجاد توئی
در کارگه وجود استاد توئی
افتاده‌تر از فتادگان جمله منم
گیرنده دست هر که افتاده توئی
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۹
برو به گوهر
ای آنکه نظر بجرم آدم نکنی
جز جود و کرم بخلق عالم نکنی
هر چند که صرف بعصیان نعمت
امید که ز آنچه داده کم نکنی
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۱
برو به گوهر
ای آنکه بیکتائی خود یکتائی
بر هستی ذات خویش بی‌مهتائی
در پیش تو عرض حال کردن غلط است
خود حاضر و خود خبیر و خود بینائی
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۲
برو به گوهر
روزی که نبود ساغر و صهبائی
تا کی عنبی خمی مئی مینائی
می‌بود صفی فتاده سرمست و خراب
در کنج خرابات باستغنائی
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۴
برو به گوهر
ای آنکه فروزنده خورشید و مهمی
بر هستی ذات خود بوحدت گوهی
کن سوی صفی بچشم رحمت نگهی
کوراست امید عفو از هر گنهی
صفی علیشاه : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۵
برو به گوهر
سبحان‌الله بذات پاینده توئی
سبحان‌الله بجان فراینده توئی
سبحان‌الله زبنده زبینده خطاست
سبحان‌‌‌الله بعفو زینده توئی