سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۹۷۰۶ گوهر پیدا شد:
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۹
برو به گوهر
شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد
حمّالی این بار گران نتوان کرد
سر در ره این گنده کسان نتوان کرد
پاکاری این کونِ خران نتوان کرد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۳
برو به گوهر
بر پای بت، از نیاز پیشانی زد
ناقوس فرنگ، در صنم خوانی زد
در حیرتم از دل، که به این سیرت و شان
بی شرم چه سان لاف مسلمانی زد؟
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۹
برو به گوهر
گر نوح و دعای غرق، این دم می شد
دنیا یک دم به کام آدم می شد
تا این همه کثرت اندکی کم می شد
طاعون خری، کاش به عالم میشد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۰
برو به گوهر
هرگه سخنی برلب اظهار رسد
بی مایه عزیزیش، طلبکار رسد
دزدند ز ما و می فروشند به ما
این راست بود که حق به حق دار رسد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۱
برو به گوهر
افسرده دمان عهد ما، رشک یخند
با خلش ؟ میخ نعل بند زنخند
غارتگه ربزه شاعران مزرع ماست
این جانوران، مزرع ما را ملخند
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۶
برو به گوهر
تا چند ز اشک بر رخم رنگ آید
مینای حیات به که بر سنگ آید
با خلق زمانه، زندگانی امروز
در زیر یک آسمان مرا ننگ آید
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۱
برو به گوهر
بی پا و سران که هرزه گردی دارند
بر مرکب وهم، ره نوردی دارند
نقشی ز عیار قلبشان کس نزند
از سکهٔ زر، سکهٔ مردی دارند
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۲
برو به گوهر
ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند
هرگز پر کاه کهربا را ندهند
این قوم، ولینعمت امثال خودند
تا سگ بود، استخوان هما را ندهند
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۸
برو به گوهر
زین پیش فلک چنین دل آزار نبود
هر مفعولی، فاعل مختار نبود
امروز به پشم و پنبه کار افتاده ست
مردی اول به ریش و دستار نبود
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۲
برو به گوهر
گر ترک کم و بیش کنی اولی تر
خو با دل درویش کنی، اولی تر
تا چند دوی بر درِ دونان پی وام؟
وام از شکم خویش کنی اولی تر
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۳
برو به گوهر
از خصمی روزگار بی مهر و تمیز
تا چند زنیم سینه بر خنجرِ تیز؟
نی ناخن تدبیر و نه بازوی ستیز
نه جای شکیبایی و نه پای گریز
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۱
برو به گوهر
این خرقهٔ پر زرق و ردای سالوس
ای دل به کجا برم؟ کزو به ناقوس
ازکشتهٔ خود به کف درین دشت سراب
جز آبلهٔ دانه ندارم، افسوس
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۸
برو به گوهر
جمعیت خویش را پریشان کردم
دل، بر سر جسم تیره ویران کردم
از کعبه تمام عمر دزدیدم خشت
تعمیر کلیسیای گبران کردم
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۱
برو به گوهر
حال دل آسوده دلان سوخت دلم
بی دردیِ این بی خبران سوخت دلم
درد دل هیچکس مرا کار نکرد
بر حال سلامت طلبان سوخت دلم
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳۵
برو به گوهر
ای بندهٔ دهرِ دون نواز گنده
با ک..ن خری ساخته، چون خربنده
از پستی و سرمستی و دیوانگیت
دشمن در خنده، دوستان شرمنده
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳۶
برو به گوهر
تا چند حزین اسیر ماتم شده ای؟
با خلق زمانه از چه همدم شده ای؟
چون یار موافقی ندیدی، ز چه رو
در بند منافقان عالم شده ای؟
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۱
برو به گوهر
آلودهٔ زهد کرده ام دامانی
وجّهت مِنَ المسجدِ نحو الحانِ
ما رخت ز کوی نیکنامی بردیم
نستودِعُکُم معاشر الاخوانِ
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۲
برو به گوهر
زاهد، از عشق، دین به افسون نبری
روی ورع از میکده، گلگون نبری
تر ساخته‌ای دامن تقوا از می
زبن آب، گلیم زهد بیرون نبری
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۳
برو به گوهر
تا چهره ز اشک ارغوانی نکنی
در محفل عیش، گل فشانی نکنی
هرگز چون شمع، جا به بزمت ندهند
گر با همه کس چرب زبانی نکنی
حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۱۵
برو به گوهر
سلطان همّتم، ز جهان شسته دست را
چون سیل، پشت پا زده ام خاک پست را
انصاف، کار محتسب روزگار نیست
یکسان کند معامله، هشیار و مست را
مشکل که پر کند ز تهی کاسگی حزین
این مشت خاک، دیده دنیاپرست را