سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۹
برو به گوهر
گل بر سر هم ریخته، کاین روی من است!
صندل بگل آمیخته، کاین بوی من است!
سنبل ز مه آویخته، کاین موی من است!
صد فتنه برانگیخته، کاین خوی من است!!
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹
برو به گوهر
ساقی! می از آب زندگانی کم نیست!
زنده است از جام نام جم، گر جم نیست!
گویند که: تلخ است می، آری، سم نیست!
تلخ است، اگر چه تلخ تر از غم نیست!!
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۳۱
برو به گوهر
چون تیر قلم گرفت و دفتر برداشت
خواجه زر و، من عشق و، هما پر برداشت!
ناگاه ز پاگاه خری سر برداشت
افسار ز سر فگند و افسر برداشت!
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲
برو به گوهر
حاجی زجاجی که ز دین ساز نداشت
خود را ز شکست دل کس باز نداشت
آوازه فگنده است: من شیشه گرم
بس شیشه ی دل شکست، کآواز نداشت!
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۴۳
برو به گوهر
ای برده ز مهر تاب، ماه علمت
وی داده به خضر آب، خاک قدمت
وی ساخته کان خراب، نقش درمت
آن از تو کریمتر که داد این کرمت
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۵۰
برو به گوهر
آن کس که بچرخ، نقش اختر بندد
و آن کس که ببحر، آب گوهر بندد
نه بند ز دست دشمنت بگشاید
نه بر رخ بنده ی تو، در بر بندد
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۵۷
برو به گوهر
نایی ز نوا فتاده، تا نی برسد!
ساقی سر خم ستاده، تا می برسد!
یک ناله بسینه مانده، تا کی بکشیم؟!
یک جرعه نصیب ماست، تا کی برسد؟!
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۶۴
برو به گوهر
گفتی: ز کسیت کینه در سینه نماند
چون نقش بد و نیک در آیینه نماند
لوحی است عجب آینه‌ی سینه‌ی ما
کش ماند نشان ز مهر و از کینه نماند
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۷۱
برو به گوهر
تو شاه و شهانت ز هواخواهانند
تو ماه و مهانت همه همراهانند
شاهان جهانند گدایان درت
یعنی که گدایان درت، شاهانند
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۷۳
برو به گوهر
از کوزه شکسته یی گرت بوزه دهند
مستان، که میت ز جام فیروزه دهند
از غیر مخواه روزیی را کز غیب
گر خودخواهی وگرنه، هر روزه دهند
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۷۴
برو به گوهر
غارتگر جان، ز چشم من برد دو رود؛
هر یک از چشم من روان کرد دو رود
نخلی دو، تر و تازه ام از باغ رود
کز عیسی و از مریم شان باد درود
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۷۵
برو به گوهر
ای بیخبر از خدا، گر آیی، چه شود؟!
غافل رفتی، بیخبر آیی، چه شود؟!
با وعده نیامدی و، چشمم بره است؛
بی وعده گرم ز در درآیی، چه شود؟!
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۸۱
برو به گوهر
برف آمده و بیخته کافور به بید
یا گشته شکوفه از سر شاخ پدید؟!
یا دیده ی یعقوب زمین را کرده
نادیدن روی یوسف مهر سفید
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۸۴
برو به گوهر
سلخ شعبان، میم بدریوزه رسید
از پیر مغان روزی هر روزه رسید
میگفت لبم، چون بلب کوزه رسید
روزی گذران خوش، که مه روزه رسید
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۸۶
برو به گوهر
میخانه، ز کارگاه مانی خوشتر
مینای می، از برد یمانی خوشتر
این آب، ز آتش جوانی خوشتر
این آتش، از آب زندگانی خوشتر
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۸۷
برو به گوهر
پیمانه ی ما پر از شراب اولیتر
این کشتی نوح است، در آب اولیتر
زین هستی و نیستی، بمستی رستم؛
در دیر خراب هم، خراب اولیتر
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۸۹
برو به گوهر
ز آزردن جان خسته جانی بگذر
از قتل من پیر، جوانی بگذر!
شکرانه ی بازوی توانا، صیاد!
از کشتن صید ناتوانی بگذر!
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۹۱
برو به گوهر
این پرده که نقش چین خجل کرده نگر
زیبش ز بتان ناز پرورده نگر
خاموش، ازین بزم خوش آوازان بین
بی پرده پری رخان درین پرده نگر
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۶
برو به گوهر
تن ز آتش غم، چو عود می بین و مپرس
آهم بلب کبود می بین و مپرس
کس را خبر از درون آتشکده نیست
از روزنه هاش دود می بین و مپرس
آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۴
برو به گوهر
نقشی زخطا نبسته کلک تو زخط
در دایره ی وجود ذات تو نقط
جان بخشی و جان ستانی، اما نه غلط
آن گاه سخا کنی بر این، گاه سخط