سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۹۹۳۹ گوهر پیدا شد:
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۷۷
برو به گوهر
از تراش آن خط مشکین جلوه زان رخسار کرد
آب تیغ این سبزه خوابیده را بیدار کرد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۹۶
برو به گوهر
دور ساغر بی هوای ابر پا در گل بود
بادبان کشتی می ابر دریا دل بود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۹۷
برو به گوهر
در بساط آسمان خشک، همت کم بود
آفتابش کاسه دریوزه شبنم بود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۱۹
برو به گوهر
به می خشکی ز طبع زاهدان زایل نمی گردد
به آب زندگانی این زمین قابل نمی گردد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۲۶
برو به گوهر
نهان در پرده هر موی من آه آتشین دارد
رگ ابر بهاران برق را در آستین دارد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۴۷
برو به گوهر
هر قطره شبنم به چمن دانه ذکری است
هر غنچه درین باغ سرزانوی فکری است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۴۸
برو به گوهر
هر داغ درین لاله ستان خیمه لیلی است
هر خار بنی پنجره شمع تجلی است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۴۹
برو به گوهر
از رفتن گل صحن چمن نوحه سرایی است
هر برگ خزان آینه مرگ نمایی است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۶۸
برو به گوهر
گریبان چاک در گلشن چو آن طناز می آید
ز شاخ گل تذرو رنگ در پرواز می آید
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۷۴
برو به گوهر
سر ما گرم ز زور می بی غش گردد
آسیای پر پروانه به آتش گردد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۷۹
برو به گوهر
از سفر با رخ افروخته جانان آمد
رفت چون ماه و چو خورشید درخشان آمد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۹۵
برو به گوهر
اگر نه اشک مرادست بر گلو گیرد
غبار خاطر من ماه را فرو گیرد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۰۰
برو به گوهر
به روی لاله و گل هر که می نمی نوشد
فسرده ای است که خونش به خون نمی جوشد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۰۷
برو به گوهر
سیر شکوفه عقل مرا زیر دست کرد
این ماهتاب روز، مرا شیرمست کرد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۱۳
برو به گوهر
غلیان ز دودمان وجود آشکار شد
عالم پر از ستاره دنباله دار شد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۳۷
برو به گوهر
خط در دل روشن گهران مهر فزاید
در آینه ها نقش نگین راست نماید
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۴۶
برو به گوهر
شد فزون در دور خط کیفیت لبهای یار
نشائه می بخشد دو بالا، می چو گردد پشت دار
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۵۳
برو به گوهر
کریم سایل خود را غنی کند یکبار
دو بار لب نگشاید صدف به ابر بهار
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۵۶
برو به گوهر
با چهره شکسته و با چشم اشکبار
ته جرعه خزانم و سرجوش نوبهار
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۶۶
برو به گوهر
صنوبر قامتی کز خاک می روید گرفتارش
خیابان می کشد چون سرو قد از شوق رفتارش