سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳۹
برو به گوهر
کو عشق که اهل درد را بشناسد؟
مردی باید که مرد را بشناسد
بیگانه و آشنا سوارند تمام
کو دیده‌وری که گرد را بشناسد؟
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۱
برو به گوهر
مستغرق حال، قال را نشناسد
بی عشق، کس اهل حال را نشناسد
می، پخته و خام را ز هم فرق کند
چون آب، کسی سفال را نشناسد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۴
برو به گوهر
روزی که حق از چون و چرا می‌پرسد
وز هر بد و نیک، ماجرا می‌پرسد
کاری که نفرموده خدا، گر نکنیم
صوفی! به خدا بگو، خدا می‌پرسد؟
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۵
برو به گوهر
هر ذات مگو به ذات جاوید رسد
هر سایه کجا به سایه بید رسد
در پرتو مهر، ذره گردد موجود
اما نتواند که به خورشید رسد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۸
برو به گوهر
درویشی جو، گر همه یک دم باشد
تا سلطانی بر تو مسلم باشد
چون باطن خم گر نشود صاف دلت
از ظاهر آیینه چرا کم باشد؟
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۹
برو به گوهر
گر زان که همای عشق صیدم باشد
کی رشک به شبلی و جنیدم باشد
آزادتر از من نبود کس به جهان
آزادی اگر ز جور قیدم باشد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۳
برو به گوهر
این نفس که فقر کاش پاکش بکشد
پر بی‌دردست، دردناکش بکشد
افتادگی‌ام ز سرکشی داد نجات
آتش چو بلند گشت، خاکش بکشد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۷
برو به گوهر
رسوا شدم ای ناله، حجاب تو چه شد
ای اشک، خدای را، نقاب تو چه شد
ای دل چه فغان کنی، شکیب تو که برد؟
ای دیده تو هم مجوش، خواب تو چه شد؟
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۸
برو به گوهر
ای شعله شوق اضطراب تو چه شد
وی گریه گرم‌رو، شتاب تو چه شد
در سینه خوش آرمیده‌ای باز ای دل
شرمت بادا، حال خراب تو چه شد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۰
برو به گوهر
قدسی چو قرائتش تمنا می‌شد
بر سوره یوسف نظرش وا می‌شد
گرد سر محبوبی یوسف می‌گشت
قربان محبت زلیخا می‌شد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۳
برو به گوهر
دل را ز هوس، محض کدورت مپسند
روشن کنش از زنگ تعلق یک چند
آیینه دل، آینه زانو نیست
کز وی شود آدمی به نامی خرسند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۴
برو به گوهر
کی چرخ فروغ اختر خود داند؟
کی مهر جمال انور خود داند؟
از قدر هنر، اهل هنر بی‌خبرند
کی بحر بهای گوهر خود داند؟
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۰
برو به گوهر
قدسی شب وصل، دل در امّید ببند
وز دود جگر، روزن خورشید ببند
یک بار ز درد برکش از دل آهی
بر چرخ، طلوع صبح، جاوید ببند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۴
برو به گوهر
دنیا چه بود، هیچ و در او پوچی چند
زین مرحله دورتر نشین، کوچی چند
باشد به مثل جهان و ابنای جهان
گرمابه سردی و در او لوچی چند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۶
برو به گوهر
آنها که دم از گلشن اسرار زدند
این نغمه به گوش هر گرفتار زدند:
از قید منالید، که در گلشن دهر
آزادی را ز سرو، بر دار زدند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۹
برو به گوهر
آن قوم که دین عشق‌کیشان دارند
بر چرخ، ز اهل قدس، خویشان دارند
آنها که هوس را بت خود ساخته‌اند
ایشان دانند و آنچه ایشان دارند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۱
برو به گوهر
رو، یک جهتان به هر طرف نگذارند
سررشته مهر تو ز کف نگذارند
از سینه اهل راز آید، که دگر
پروردن گوهر به صدف نگذارند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۳
برو به گوهر
اول به ره عشق خموشت سازند
وانگه به درش حلقه به گوشت سازند
تا با خودی، از خود خبری نیست تو را
در بیهوشی تمام هوشت سازند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۵
برو به گوهر
می، خامان را زود ره هوش زند
انگشت صدا بر لب خاموش زند
آید به خروش، تازه دولت نفسی
از آب، دمی کوزه نو، جوش زند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۷
برو به گوهر
گویند انسان علم ز هم اندوزند
من می‌گویم همه ز حق آموزند
حق با ایشان بود در آیینه و آب
از عکس چراغ اگر چراغ افروزند