سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۱۰۷۶۰ گوهر پیدا شد:
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۵۶
برو به گوهر
قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد
با من دل پر زرق و نفاق تو چه کرد
چون زلف دراز تو شبی می‌باید
تا با تو بگویم که فراق تو چه کرد
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۵۷
برو به گوهر
بگذشت پریر باز به سر لاله و درد
دی خاک چمن سنبل تر بار آورد
امروز خور آب شادمانی زیراک
فردا همی آتش غم باید خورد
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۶۳
برو به گوهر
سرمایهٔ روزگارم از دست بشد
یعنی سر زلف یارم از دست بشد
بر دست حنا نهادم از بهر نگار
در خواب شدم نگارم از دست بشد
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۶۸
برو به گوهر
تا از تف آب چرخ افراشته‌اند
غم در دل من چو آتش انباشته‌اند
سرگشته چو باد می‌دوم در عالم
تا خاک من از چه جای برداشته‌اند
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۸۴
برو به گوهر
سهمی که مرا دلبر خباز دهد
نه از سر کیمخ کز سر ناز دهد
در چنگ غمش بمانده‌ام همچو خمیر
ترسم که بدست آتشم باز ذهذ
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۸۷
برو به گوهر
اشکم ز دو دیده متصل می‌آید
از بهر تو ای مهرگسل می‌آید
زنهار بدار حرمت اشک مرا
کین قافله از کعبهٔ دل می‌آید
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۹۱
برو به گوهر
هرگه که دلم فرصت آن دم جوید
کز صد غک دل با تو یکی برگوید
نامحرم و ناجنس در آن دم گوئی
از چرخ ببارد از زمین بروید
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۹۲
برو به گوهر
جانا تو ز دیده اشک بیهوده مبار
دلتنگی من بس است دل تنگ مدار
تو معشوقی گریستن کار تو نیست
کار من بیچاره به من باز گذار
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۱۳
برو به گوهر
در دبستان دوش از غم و شیون خویش
می‌گشتم و می‌گریستم بر تن خویش
آمد گل سرخ و چاک زد دامن خویش
و آلود اشکم همه پیراهن خویش
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۲۱
برو به گوهر
هر جوی که از چهره به ناخن کندم
از دیده کنون آب درو می‌بندم
بی‌آبی روی بود ار یک چندم
آب از مژه بر روی آن می‌بندم
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۲۲
برو به گوهر
من عهد تو سخت سست می‌دانستم
بشکستن آن درست می‌دانستم
ای دشمنی‌ای دوست که با من ز جفا
آخر کردی نخست می‌دانستم
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۳۰
برو به گوهر
چون مرغ ضعیف بی پر و بی بالم
افتاده به دام و کس نداند حالم
دردی به دلم سخت پدیدار آمد
امروز من خسته از آن می‌نالم
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۳۲
برو به گوهر
هر شب ز غمت تازه عذابی بینم
در دیده به جای خواب آبی بینم
و آنگه که چو نرگس تو خوابم ببرد
آشفته‌تر از زلف تو خوابی بینم
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۳۹
برو به گوهر
از ضعف تن آنچنان توانم رفتن
کز دیدهٔ خود نهان توانم رفتن
بگداخته‌ام چنان که گر آه زنم
با ناله بر آسمان توانم رفتن
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۴۳
برو به گوهر
دوش از غم هجرت ای بت عهدشکن
چون دوست همی گریست بر من دشمن
از بس که من از عشق تو می‌نالیدم
تا روز همی سوخت دل شمع به من
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۴۷
برو به گوهر
در دام غم تو بسته‌ای هست چو من
وز جور تو دل شکسته‌ای هست چو من
بر خاستگان عشق تو بسیارند
در عهد وفا نشسته‌ای هست چو من
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۵۰
برو به گوهر
افتاده ز محنت من آوازه برون
ای خانه مهر تو ز دروازه برون
ز اندازه برون است ز جور تو غم
فریاد ازین غم ز اندازه برون
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۵۵
برو به گوهر
ابریست که خون دیده بارد غم تو
زهریست که تریاک ندارد غم تو
در هر نفسی هزار محنت زده را
بی دل کند و ز جان بر آرد غم تو
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۵۶
برو به گوهر
ابریست که قطره نم فشاند غم تو
در بوالعجبی هم به تو ماند غم تو
هر چند بر آتشم نشاند غم تو
غمناک شوم گرم نماند غم تو
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۵۷
برو به گوهر
دل در ازل آمد آشیان غم تو
جان تا به ابد بود مکان غم تو
من جان و دل خویش از آن دارم دوست
کین داغ تو دارد آن نشان غم تو