سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۷۸۶۴ گوهر پیدا شد:
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۸
برو به گوهر
ای پیش قدت سرو سهی پست شده
نرگس به خمار چشم تو مست شده
از شرم رخ خوب تو گلهای چمن
در پای تو افتاده و از دست شده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۹
برو به گوهر
بیداد به من ز حد بشد، دادم ده
تا چند خورم غم، تو دلی شادم ده
در هر نفسی که می‌زنم در شب و روز
نامی ز هزار و یک، یکی یادم ده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۱
برو به گوهر
ای نوش لبت دلم به نیش افکنده
چشمت دو هزار خسته پیش افکنده
هرکس که نشد به عید رویت قربان
دایم فلکش برون ز کیش افکنده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۲
برو به گوهر
لعلت نمکی در دل ریش افکنده
فریاد به بیگانه و خویش افکنده
چون چشم تو دید نرگس اندر بستان
از خجلت و شرم سر به پیش افکنده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۴
برو به گوهر
دستارچه از غم جهان آسوده
گه بر لب جانبخش تو گه بردیده
بیچاره کسی که در فراق رخ تو
خون جگر از دیده جان پالوده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۵
برو به گوهر
ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده
خوناب روان گشته چو آب از دیده
در حسرت آن دو لعل شکّر خایش
دایم چکدم دُرّ خوشاب از دیده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۶
برو به گوهر
بیچاره دلم کرد فغان از دیده
و آمد ز فراق تو به جان از دیده
دل شرح فراق تو نمی یارد گفت
دارد گله ها به صد زبان از دیده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۷
برو به گوهر
دل دست جفا به سر زنان از دیده
فریادکنان جامه دران از دیده
گر دیده ندیدی رخ زیبای تو را
دل کی دیدی نام و نشان از دیده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۸
برو به گوهر
ای کرده روان فرات خون از دیده
آویخته اشک سرنگون از دیده
با این همه درد دل خیال رخ دوست
آخر تو بگو که چون رود از دیده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۹
برو به گوهر
آه از دل بیقرار و آه از دیده
خون دل ما که کرد راه از دیده
تا دیده ندید دل بدو میل نکرد
گاهی گله از دلست و گاه از دیده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۰
برو به گوهر
تا گشت بتا رخت نهان از دیده
افتاد مرا بی تو جهان از دیده
تا روی تو دید دیده در خونم شد
اینست مرا سود و زیان از دیده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۱
برو به گوهر
در هجر توأم دجله روان از دیده
خون جگرم ز غم چکان از دیده
حال دل و دیده ام چنین می گذرد
تا شت رخ دوست روان از دیده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۲
برو به گوهر
اشکم شده از درد روان از دیده
خون جگرم چکان چکان از دیده
دانی که ز کی شد این بلا بر دل من
تا گشت رخ دوست نهان از دیده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۳
برو به گوهر
ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده
گرییده چو ابر نوبهارم دیده
روزی بینی در آرزوی رخ تو
چون اشک چکیده در کنارم دیده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۴
برو به گوهر
بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده
و این دیده مهجور ز غم نم دیده
چون طاقت هجران تو آرد که به غم
مسکین دل من هست به غم خم دیده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۵
برو به گوهر
خون گشت مرا از غم هجران دیده
آخر چکنم با دل هجران دیده
گویند که هجر جان ز تن سخت بود
مسکین دل من چو روز هجران دیده
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۹
برو به گوهر
پیش رخ چون شمع توأم پروانه
با غیر توأم در دو جهان پروا نه
گفتی که براتی به لبت خواهم داد
مردیم به انتظار آن پروانه
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۱
برو به گوهر
جانا به کمال حسن مغرور مشو
وز راه وفا و مردمی دور مشو
ای دل چو طبیب ما ندارد رحمی
از درد فراق دوست رنجور مشو
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۶
برو به گوهر
چون شمع منم سوخته ساخته ای
خود را ز هوا در آتش انداخته ای
فرهاد صفت زان لب شیرین محروم
جان را به فریب چشم درباخته ای
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۷
برو به گوهر
چون شمع منم سوخته ساخته ای
ویرانه دل را به تو پرداخته ای
گویند که پروانه کند جانبازی
من شمعم و در غم تو سر باخته ای