سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۶۴
برو به گوهر
دلی کز خامشی روشن شود مردن نمی داند
خموشی آتش سنگ است، افسردن نمی داند
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۶۷
برو به گوهر
نگردم چون سبو غافل ز حفظ آبروی خود
ز غیرت دست خود پیوسته دارم بر گلوی خود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۷۲
برو به گوهر
نشاط ظاهری دل را گره از کار نگشاید
دل پیکان ز شکرخنده سوفار نگشاید
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۷۳
برو به گوهر
چون فروزان ز می آن آینه طلعت گردد
آب در دیده خورشید قیامت گردد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۷۶
برو به گوهر
صبح وصل است و مرا حال چنین می گذرد
شب آدینه مستان به ازین می گذرد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۸۳
برو به گوهر
اول و آخر الله ازان آه بود
که ازو آه نصیب دل آگاه بود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۸۵
برو به گوهر
حسن اگر بدرقه شعله آواز شود
طایر حوصله شیدایی پرواز شود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۸۸
برو به گوهر
یوسف از دیدن رخسار تو خودبین نشود
کافرست آن که ترا بیند و بی دین نشود!
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۹۴
برو به گوهر
می مدام دل لاله را سیه دارد
خدا ز عافیت دایمی نگه دارد!
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۹۸
برو به گوهر
خدنگ بی غرضان را خطا نمی باشد
ز ترک داعیه بهتر دعا نمی باشد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۰۲
برو به گوهر
دلی که آب شد از عشق برقرار بود
که گل گلاب چو گردید پایدار بود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۰۷
برو به گوهر
سیر شکوفه عقل مرا زیر دست کرد
این ماهتاب روز، مرا شیرمست کرد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۱۵
برو به گوهر
گر چه در ظاهر به زه دارم کمان اختیار
چون رگ سنگ است در دستم عنان اختیار
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۲۰
برو به گوهر
روشندلان که قبله خود روی او کنند
در هر نظر دو عید ز ابروی او کنند
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۲۱
برو به گوهر
در حفظ آن کسی که ز می بی خبر شود
هر برگ تاک، دست دعای دگر شود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۲۲
برو به گوهر
بیداد آسمان چه خیال است کم شود
زور کمان حلقه محال است کم شود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۲۳
برو به گوهر
از باده چون عقیق تو سیراب می شود
گوهر در آب خود چو شکر آب می شود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۲۵
برو به گوهر
از بانگ نی دلی که جراحت نمی شود
بیدار از نسیم قیامت نمی شود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۳۲
برو به گوهر
تا گوهر ذات تو نهان زیر زمین شد
گردون چو نگین خانه افتاده نگین شد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۳۵
برو به گوهر
طول امر از دل چه خیال است برآید؟
این ریشه ازین خاک محال است برآید