سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۶۹۴ گوهر پیدا شد:
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۳
برو به گوهر
گلها چو به باغ جلوه را ساز کنند
وز غنچه نخست هفته‌ای ناز کنند
چون دیده به دیدار جهان باز کنند
از شرم رخت ریختن آغاز کنند
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۴۷
برو به گوهر
گرمابه به کام انوری بود امروز
کانجا صنمی چو مشتری بود امروز
گویند به گرمابه همین دیو بود
ما دیو ندیدیم پری بود امروز
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۷۶
برو به گوهر
ای چشم زمانه کرده روشن به جمال
در گوش تو برده خوشترین لفظ سؤال
رایی داری چو آفتاب اول روز
عمری بادت چو سایه‌ها بعد زوال
اوحدی مراغه‌ای : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۳
برو به گوهر
امروز که گشت باغ رنگین از گل
شد خاک چمن چو نافهٔ چین از گل
بشکفت به صحرا گل مشکین، نه شگفت
گر ناله کند بلبل مسکین از گل
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۲
برو به گوهر
آن را که غمی باشد و بتواند گفت
گر از دل خود بگفت بتواند رفت
این طرفه گلی نگر که ما را بشکفت
نه رنگ توان نمود و نه بوی نهفت
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۵۰
برو به گوهر
بگرفت دلت زانکه ترا دل نگرفت
وآنرا که گرفت دل غم گل نگرفت
باری دل من جز صفت گل نگرفت
بی‌حاصلیم جز ره حاصل نگرفت
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۵۱
برو به گوهر
سنبل چو سر عقاب زلف تو نداشت
در عالم حسن آب زلف تو نداشت
هرچند که لاف آبداری میزد
پیچید بس و تاب زلف تو نداشت
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۴۱
برو به گوهر
چون شاهد پوشیده خرامان گردد
هر پوشیده ز جامه عریان گردد
بس رخت به خیل کاو گروگان گردد
گر سنگ بود چو کان زرافشان گردد
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۵۰
برو به گوهر
صبح است و صبا مشک فشان می‌گذرد
دریاب که از کوی فلان می‌گذرد
برخیز چه خسبی که جهان می‌گذرد
بوئی بستان که کاروان می‌گذرد
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۹۷
برو به گوهر
در نوبت عشق چشم باشد در بار
چون او بگذشت دل بروید چو بهار
این دم چو بهار است ز روی دلدار
چون کار به نوبت است دم را هشدار
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۴۲
برو به گوهر
چون نیشکر است این نیت ای نائی
شیرین نشود خسرو ما گر نائی
هر صبحدم آدم که هر صبحدمی
از عالم پیر بردمد برنائی
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۵۰
برو به گوهر
آنچنان کز خط سواد مردمان روشن شود
سرمه گویاتر کند چشم سخنگوی ترا
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۲۰۰
برو به گوهر
چه حاجت است به خال آن بیاض گردن را؟
ستاره نقطهٔ سهوست صبح روشن را
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۳۰۲
برو به گوهر
از رخت آیینه را خوش دولتی رو داده است
در درون خانه‌اش ماه است و بیرون آفتاب
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۳۳۸
برو به گوهر
رفتن از عالم پر شور به از آمدن است
غنچه دلتنگ به باغ آمد و خندان برخاست
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۴
برو به گوهر
خمیازهٔ نشاط است، روی گشادهٔ گل
ورنه که از ته دل، در این جهان شکفته است ؟
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۴۳۰
برو به گوهر
این چه رخسارست، گویا چهره‌پرداز بهار
آب و رنگ صد چمن را صرف یک گل کرده است
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۶۰۳
برو به گوهر
شمعی بس است ظلمت آیینه‌خانه را
رنگین شود ز یک گل خورشید، باغ صبح
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۶۵۳
برو به گوهر
از کوچه‌ای که آن گل بی‌خار بگذرد
موج لطافت از سر دیوار بگذرد
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۷۴۹
برو به گوهر
ز خوشه‌چینی این چهره‌های گندم‌گون
سفید را به نظر یک جو اعتبار نماند