سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۵۹۸۲ گوهر پیدا شد:
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۶۱
برو به گوهر
دل با تو برفت هیچ منزل که نماند
در عشق بگو کدام مشکل که نماند
وین طرفه که صد عذر همی باید خواست
دل ماندگی ترا میان دل که نماند
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۱
برو به گوهر
لعل لبت ار به بوسه سرکش نبود
از دست تو یک پای بر آتش نبود
جانا به لب مسیح وآنگاه به چشم
کار ملک الموت کنی خوش نبود
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۷
برو به گوهر
هر کو به جهان غمخور زلف تو شود
دلتنگ تر از چنبر زلف تو شود
وآن دل به طمع غمخور زلف تو شود
دانی چه کند در سر زلف تو شود؟
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۸۸
برو به گوهر
آن دل که ز غم خون شد اگر به بیند
بنشیند و دامن ز غمت در چیند
بر خون من اگر نشست را بگزیند
برخیزد مشتریش چون بنشیند
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۸۹
برو به گوهر
یاد تو چو جان در دل من بنشیند
کو آنکه ز عالم غم تو بگزیند
فرخ رخ و روز آنکه هر صبحدمی
دیده بگشاید و جمالت بیند
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۹۳
برو به گوهر
یارم سخن عشوه نهاد اندر بار
غم تاختن آورد ز من برد قرار
دل چون غم او دید ز جان شد بیزار
خه ای دل و زه ای غم و احسنت ای یار
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۹۴
برو به گوهر
یک تیر جفا نماند کان زیبا یار
آنرا نزدست بر دل من صد بار
وین طرفه که هر لحظه کنم توبه ز عشق
بازم به کرشمه ای برد بر سر کار
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۹۸
برو به گوهر
من دوش به یار گفتم ای تنگ شکر
شاید که ترا گزم بار دگر
بگرفت به دندان لب چون بسد تر
یعنی لب از آن تست و دندان بر سر
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۹۹
برو به گوهر
چون لطف سماع هست جامی کم گیر
چون کار طرب بپخت خامی کم گیر
با لفظ خوش تو چه حاجت به شراب؟
با سحر حلال تو حرامی کم گیر
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۱
برو به گوهر
بی زلف تو شد چشم من از ابر خجل
وز چشم تو پای دل فرو رفت به گل
گویی که در آن زلف چه می بیند چشم؟
گویی که در آن چشم چه می یابد دل؟
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۳
برو به گوهر
دی از می عشق مست برخاسته ام
محنت کش و غم پرست برخاسته ام
وامروز که هم دست نشستم با تو
گویی به کدام دست برخاسته ام
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۶
برو به گوهر
گفتم که به مهر یار دل بسپردم
از هجر نگویم ار ساید خردم
این گفتم و چون فراق او روی نمود
بس گریه که من به خنده بیرون بردم
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۸
برو به گوهر
چون عود اگر چه تن بلاکش دارم
چون مجمر اگر چه دل بر آتش دارم
غمگین نشوم از آنکه چون آتش و عود
در عشق دلی گرم و دمی خوش دارم
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۶
برو به گوهر
جان خواست ز من دوش بت دلگسلم
گفتم بدهم باز نفرمود دلم
یعنی نرسد به وصل رویش بی جان
واکنون که برم جان که ز رویش خجلم
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۹
برو به گوهر
در شیوه عشق بیش ازین کم نزنم
ور دل ببرد دو دیده بر هم نزنم
عهدی دارم که در غم فرقت یار
گر جان برود تن زنم و دم نزنم
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۲
برو به گوهر
هر عذر که با یار بداندیش نهم
زان عذر همه خار دل ریش نهم
زین حیف اگرم جان سر رفتن دارد
برخیزم و پا فراز جان پیش نهم
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۴
برو به گوهر
گر معتکف در وثاق تو نیم
زان نیست که خسته فراق تو نیم
روزم چو سر زلف وشاقان تو باد
با این همه ریش گر وشاق تو نیم
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۰
برو به گوهر
صد طعنه ز هر گدای می خوردم من
صد شربت جان گزای می خوردم من
از جور تو پشت دست می خاییدم من
وز هجر تو پشت پای می خوردم من
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۲
برو به گوهر
کندم همه شب ریش ز عشقت تا تو!
کافر شدی و نماند خونی با تو
اکنون که تو ریش می کنم من نکنم
یا من کنم این بیشه ناخوش یا تو
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۸
برو به گوهر
ای برده دلم به صد هزار استادی!
در عشق تو بندگی به از آزادی
اصل طرب و مایه شادیست غمت
یک دم غم تو به از هزاران شادی