بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۱۲
منم آن نشئهٔ فطرت که خمستان قدیم رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۴۸ - النوبة الاولى
قوله تعالى: اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ خداى اوست که نیست هیچ خدا مگر وى الْحَیُّ الْقَیُّومُ زنده پاینده لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ نگیرد وى را نه نیم خواب و نه خواب لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ هر چه در آسمان و زمین چیزست ویراست مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ کیست آنک شفاعة کند بنزدیک وى مگر بدستورى وى یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ میداند آنچه پیش خلق فاست از بودنى و آنچه پس خلق واست از بوده وَ لا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ و نرسند خلق بچیزى از دانش خداى إِلَّا بِما شاءَ مگر بآنچه خواست که دانند وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ و رسیده است کرسى وى بهفت آسمان و هفت زمین، وَ لا یَؤُدُهُ حِفْظُهُما و گران نمىآید بر خداى نگاه داشت آسمان و زمین، وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ و اوست برتر و مهتر. عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹
دوش اشگم سر به جیحون میکشید جلال عضد : رباعیّات
شمارهٔ ۱۰
چون مهر پری ز خاتم جم برداشت اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۵
رندیم و قمارباز بی باک عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸
گرم عنایت او در بروی بگشاید عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷
نقش روی توام از پیش نظر می‌نرود عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶
ترا که گفت که با ما وفا نشاید کرد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵
ساقیا باز خرابیم بده جامی چند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۸
شاد آمدی ای مه رو، ای شادی جان شاد آ عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴
دلم ز عشق تبرا نمی‌تواند کرد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳
نسیم خاک مصلی و آب رکن آباد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۴۱
پرکوته است دست به هر سو دراز حرص عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲
دردا که درد ما به دوایی نمی رسد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱
ز من مپرس که بر من چه حال میگذرد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰
دوشم غم تو ملک سویدا گرفته بود بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۳۱
دلی را که بخشد گداز آرزویش عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹
نه به ز شیوهٔ مستان طریق ورائی هست میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۷
بار غم سنگین‌دلان بر جان غم‌فرسا نهند عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸
سر نخوانیم که سودا زدهٔ موئی نیست
غزل شمارهٔ ۲۳۱۲
منم آن نشئهٔ فطرت که خمستان قدیم رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۴۸ - النوبة الاولى
قوله تعالى: اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ خداى اوست که نیست هیچ خدا مگر وى الْحَیُّ الْقَیُّومُ زنده پاینده لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ نگیرد وى را نه نیم خواب و نه خواب لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ هر چه در آسمان و زمین چیزست ویراست مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ کیست آنک شفاعة کند بنزدیک وى مگر بدستورى وى یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ میداند آنچه پیش خلق فاست از بودنى و آنچه پس خلق واست از بوده وَ لا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ و نرسند خلق بچیزى از دانش خداى إِلَّا بِما شاءَ مگر بآنچه خواست که دانند وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ و رسیده است کرسى وى بهفت آسمان و هفت زمین، وَ لا یَؤُدُهُ حِفْظُهُما و گران نمىآید بر خداى نگاه داشت آسمان و زمین، وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ و اوست برتر و مهتر. عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹
دوش اشگم سر به جیحون میکشید جلال عضد : رباعیّات
شمارهٔ ۱۰
چون مهر پری ز خاتم جم برداشت اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۵
رندیم و قمارباز بی باک عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸
گرم عنایت او در بروی بگشاید عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷
نقش روی توام از پیش نظر می‌نرود عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶
ترا که گفت که با ما وفا نشاید کرد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵
ساقیا باز خرابیم بده جامی چند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۸
شاد آمدی ای مه رو، ای شادی جان شاد آ عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴
دلم ز عشق تبرا نمی‌تواند کرد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳
نسیم خاک مصلی و آب رکن آباد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۴۱
پرکوته است دست به هر سو دراز حرص عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲
دردا که درد ما به دوایی نمی رسد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱
ز من مپرس که بر من چه حال میگذرد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰
دوشم غم تو ملک سویدا گرفته بود بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۳۱
دلی را که بخشد گداز آرزویش عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹
نه به ز شیوهٔ مستان طریق ورائی هست میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۷
بار غم سنگین‌دلان بر جان غم‌فرسا نهند عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸
سر نخوانیم که سودا زدهٔ موئی نیست
