هوش مصنوعی: این شعر بیانگر روحیه آزادگی، بی‌اعتنایی به مادیات و تظاهر، و وابستگی تنها به خداوند است. شاعر خود را از گروه قلندران می‌داند که از ریا، تزویر و سالوس به دور هستند. او تأکید می‌کند که قلندران به هیچ‌چیز جز خدا امید ندارند و از هیچ‌کس نمی‌ترسند. آن‌ها با قناعت زندگی می‌کنند و حتی در فقر و نداری نیز احساس عار نمی‌کنند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و تصوف در این شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند بی‌اعتنایی به مادیات و زندگی قلندری نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد ایجاد می‌شود.

غزل شمارهٔ ۶۶

جوق قلندرانیم در ما ریا نباشد
تزویر و زرق و سالوس آیین ما نباشد

در هیچ ملک با ما کس دوستی نورزد
در هیچ شهر ما را کس آشنا نباشد

گر نام ما ندانند بگذار تا ندانند
ور هیچمان نباشد بگذار تا نباشد

شوریدگان ما را در بند زر نبینی
دیوانگان ما را باغ و سرا نباشد

در لنگری که مائیم اندوه کس نبیند
در تکیه‌ای که مائیم غیر از صفا نباشد

از محتسب نترسیم وز شحنه غم نداریم
تسلیم گشتگان را بیم از بلا نباشد

با خار خوش برآئیم گر گل به دست ناید
بر خاک ره نشینیم گر بوریا نباشد

هرکس بهر گروهی دارد امید چیزی
ما را امیدگاهی، غیر از خدا نباشد

همچون عبید ما را در یوزه عار ناید
در مذهب قلندر عارف گدا نباشد
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.