سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۹۹۳۹ گوهر پیدا شد:
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۶
برو به گوهر
آن بت که بر او غیرت مه می باشد
دائم ز ویم حال تبه می باشد
گفتم که سیه دلی برخ لاله تر
گفتا که نه لاله دل سیه می باشد
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۲۱
برو به گوهر
آن سبزه که گرد لعل کانی گردد
پیوسته برای دلستانی گردد
خضریست نشسته بر لب چشمه نوش
تا شارب آب زندگانی گردد
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳۳
برو به گوهر
از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود
بلبل بهزار صوت و الحانش ستود
زان پس که بباد رفت و برگیش نبود
کس نام گل از زبان بلبل نشنود
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۰
برو به گوهر
باد از رخ گل چو برقع نازکشاد
بلبل بغزل خواندنش آواز گشاد
خرم دل آنک در هوای گل و مل
پرواز کنان بال طرب باز گشاد
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۲
برو به گوهر
بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد
در باغ چه لعبتان خوشرنگ آورد
ز آنها همه با گل صفت روی تو گفت
مسکین گل نازک از حیا رنگ آورد
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۵
برو به گوهر
تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند
ترک صفت ماه مقنع کردند
آن حقه لعل بین که از بهر بهار
چون خوش بزمردش مرصع کردند
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۸
برو به گوهر
چون شب رقم از غالیه بر روز کشید
آمد بت من در پی او ماه رسید
شب چون شبه بود و دل همیگفت که هست
یا مه زرخش یا رخش از ماه پدید
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۱
برو به گوهر
چون نرکس تو غمزه جادو بگشود
از جمله گلها قصب السبق ربود
سحرش بنگر که با همه مستی خویش
در صبحدم آفتاب زردی بنمود
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۳
برو به گوهر
چون گشت زمین از سپه برف سفید
از پرتو خورشید بریدیم امید
بیم است که ار غایت سردی هوا
افسرده شود چشمه گرم خورشید
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۸
برو به گوهر
خورشید نماز شام چون روی تو دید
کرد از تو حجاب و روی در پرده کشید
او را چو برانگونه شفق دید که رفت
از چشم شفق در غم او خون بچکید
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۶
برو به گوهر
دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود
مه کرد طلوع و نور بر نور فزود
ماهش برهی نمود تا حاضر بود
چون ماه برفت او برهی ماه نمود
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۱
برو به گوهر
شاها ز منت گر چه نمیآید یاد
روزی کرمت هم دهدم آخر یاد
تا عالم فانی بود از آتش و آب
وز خاک وز باد دولتت باقی باد
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۰
برو به گوهر
محمود طبیب چون بطب دست گشود
در معجز عیسی ید بیضا بنمود
ثابت قدمست چون چنار از دم او
آن کو چو سپیدار که بی رعشه نبود
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۱
برو به گوهر
گفتند که از برگ گلش خار دمید
وان حسن که دیده ئی بانجام رسید
گفتم که رخش چو نوبهارست بحسن
کس نزهت نوبهار بی سبزه ندید
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۲
برو به گوهر
در ابر فنا ماه چگل پنهان شد
در پرده غم شادی دل پنهان شد
از عین کمال بلبل گلشن جود
در موسم گل بزیر گل پنهان شد
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۳
برو به گوهر
گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود
بنگر که چه تشنیع ز بلبل بشنود
وانگاه صبا آمد و با صد خنکی
هر خرده و خرقه ئی که بودش بربود
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۰
برو به گوهر
زیور همه بر سرو سمنبر زیبد
هر یک زد گر یکی نکو تر زیبد
چون غنچه قبایش از زمرد زیبد
چون نرگس تر کلاهش از زر زیبد
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۴
برو به گوهر
هر نقش که از پرده فلک بنماید
شب جمله مرا شعبده بر میآید
فرقی که میان او و لعبت باز است
آنستکه این دیر ترک میپاید
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۳۹
برو به گوهر
رویت که ازو ماه خجل سار شود
زلفت که در او باد گرفتار شود
از ظلمت این و نور آن در شب و روز
شب روز شود روز شب تار شود
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۴۶
برو به گوهر
هم سهم سعادت بهدف باز رسید
هم لؤلؤ لالا بصدف باز رسید
دل جست و ز جان مژده نوروزی خواست
چون شمس بخانه شرف باز رسید