سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۷۳
برو به گوهر
این برشده دولاب که گردد پیوست
گاهیش بلند بینی و گاهی پست
هرچیز که هست نیست هرگز نشود
و آن نیز که نیست هم نخواهد شد هست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۷۶
برو به گوهر
ای کرده در آفاق روان جود توصیت
وافکنده در افاق جهان جود توصیت
در عهد تو هر کجا جهد برق امید
چون رعد بر آرد پی آن جود توصیت
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۷۸
برو به گوهر
انسان نه بدینصورت و شکل انسانست
کین شکل ز آمیزش جسم و جانست
آنی تو که جسم وجان من میگویند
و آنچیز که هر چه هست آنست آنست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۷۹
برو به گوهر
آن بت که سروردل و نور بصرست
معنیش یکی و در هزاران صورست
از وی چه نشان دهم که از غایت لطف
چون آب بهر جاش نشان دگرست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۸۰
برو به گوهر
آنکس که جهان زوست جهان خود همه اوست
جانانش همیخوانم و جان خود همه اوست
خیزد شرر از آتش و چون در نگری
روشن شودت ازین که آن خود همه اوست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۸۱
برو به گوهر
انکس که ازوست نیش نوشم هم ازوست
زانکس که سکون ازوست جوشم هم ازوست
وانکس که ز دست اوست خاموشی من
چون نیک نگه کنی خروشم هم ازوست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۸۲
برو به گوهر
ایدل طلب دوست گرت عادت و خوست
بیرون مبر از خویش پی اندر پی دوست
او جز من و من جز او نه ورحق طلبی
من من نیم انکس که منم اوست که اوست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۸۳
برو به گوهر
ایدل طلب کار جهان چیزی نیست
خوشباش که بسیار جهان چیزی نیست
هر سود و زیان کز اوست شادی و غمت
در رسته بازار جهان چیزی نیست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۸۴
برو به گوهر
آنم که فلک بنده مطواع منست
دیو از حشم و پری ز اتباع منست
من فخر بدینعالم خاکی نکنم
چون عالم قدس جمله اقطاع منست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۸۹
برو به گوهر
ایدوست سر و پای فلک پیدا نیست
نیکی و بدیش هیچ پا بر جا نیست
گر با تو کند دشمنی ایدوست مرنج
کین با همه هست با تو این تنها نیست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۹۵
برو به گوهر
رخسار تو آئینه دیرینه ماست
ما شاهد و دیدار تو آئینه ماست
آن جامه شاهی که باطلس ندهیم
در صومعه آن خرقه پشمینه ماست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۴
برو به گوهر
گر حرص زیر دست و طمع زیر پای تست
سلطان وقت خویشی و سلطان گدای تست
ایصاحب اجل که روی در قفای دل
رخش امل مران که اجل در قفای تست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۳
برو به گوهر
تا بر مه تابانش ز عنبر قوس است
ما را چو سپاهیان نظر برقوس است
وقتی که بتم کمان کشد تا بن قوس
بینی که مه چهارده در قوس است
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۸
برو به گوهر
تا رست بگرد شکرت شاخ نبات
عشاق تو کردند صفتهاش اثبات
گفتند که دود لاله در غنچه رسید
یا آبحیات شد نهان در ظلمات
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۲
برو به گوهر
چون آکهیی نبینم از توحیدت
سودی نکند بکثرت و تفریدت
هر چیز که آن بنزد ما ایمانست
کفرست بنزدیک تو از تقلیدت
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۵
برو به گوهر
در روضه توحید اگر بارت نیست
بر شاخ مراد خویشتن بارت نیست
با خود غم دل گوی مگو با کس از آنک
بیرون ز تو کس محرم اسرارت نیست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۷
برو به گوهر
سردار جهان خواجه که آئینش سخاست
بحریست کفش که موج آن جمله عطاست
من تشنه لب از ساحل آن گشتم باز
این نیز هم از طالع شوریده ماست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۱
برو به گوهر
شیرین پسرا عزم حجازت ز چه خاست
و اندیشه این راه درازت ز چه خاست
چون کعبه صاحبنظران کوی تو بود
آخر بسوی کعبه نیازت ز چه خاست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۳
برو به گوهر
در کارگه وجود هر نقش که هست
نقاش الست بیتو آن نقش ببست
در حیرتم از حال تو تا خود تو که ئی
نی بیتو بود کار و نه کاریت به دست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۵
برو به گوهر
در وحدت کاینات آنرا که شکیست
در بادیه شرک اسیر شرکیست
در آینه گر نگه کنی صورت خویش
ظاهر دو نمایدت ولی هر دو یکیست