عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۳۹
هر چه جز حیرت دیدار بود نادانی است
لوح محفوظ همین مرتبه حیرانی است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۴۴
چه غم اگر تهی از باده جام و شیشه ماست؟
که چشم پرفن ساقی هزار پیشه ماست
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۵۱
هزار رنگ بلا در خمار میخواری است
گلی که رنگ شکستن ندیده هشیاری است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۵۸
با قبله طاق ابروی او را چه نسبت است؟
انصاف شیوه ای است که بالای طاعت است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۶۴
دیدار یار در گره چشم بستن است
بند نقاب او ز دو عالم گسستن است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۶۵
درمان درد هجر ز جان دست شستن است
این چاه دور را رسن از خود گسستن است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۶۹
نی انجمن فروز شراب شبانه است
گلگون باده را نفسش تازیانه است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۷۵
حسن در دوستی یگانه خوش است
رنگ معشوق، عاشقانه خوش است
خشکی زهد از دماغم ابرهای تر نبرد
صندلی شد آبها و توبه در سر نبرد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۷۶
عالمی را لعل او مست از شراب ناب کرد
چشمه حیوان همین یک خضر را سیراب کرد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۸۰
ذات حق را چون توان در این جهان ادراک کرد؟
در مکان چون لامکانی را توان ادراک کرد؟
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۸۳
خلقی از گفتار بی کردار من هشیار شد
گر چه خود در خواب ماندم عالمی بیدار شد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۸۶
تازه رو زخم کهن از زخم های تازه شد
غنچه را خمیازه گل باعث خمیازه شد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۸۸
تا مسیحا رفت از عالم دل خرم نماند
سوزنی کز دل برآرد خار در عالم نماند
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۸۹
ساده لوحانی که رو در کنج عزلت کرده اند
وعده گاه عالمی را نام خلوت کرده اند
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۹۵
تکیه گاه خلق، لطف حق تعالی بس بود
بستر و بالین ماهی آب دریا بس بود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۹۹
بخت با ما بر خلاف راه مقصد می رود
پای خواب آلود هر راهی که خواهد می رود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۰۰
دیده هر کس که از اشک ندامت تر شود
راست هر مژگان او سرو لب کوثر شود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۰۱
هر که گرداند ز دنیا روی، از مردان شود
آن بود فیروز جنگ اینجا که روگردان شود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۰۲
فیض روشن گوهران از ارتحال افزون شود
سایه خورشید تابان از زوال افزون شود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۰۳
از شراب لاله گون همت دوبالا می شود
هر که نوشد آب این سرچشمه رعنا می شود