هوش مصنوعی: این متن شعری از سعدی است که به زیبایی‌های طبیعت و گذر زمان اشاره دارد. شاعر از زیبایی‌های بهار، طلوع خورشید، وزش باد بهاری و آواز پرندگان سخن می‌گوید و از مخاطب می‌خواهد که از این لحظات نهایت استفاده را ببرد. همچنین، شاعر به گذر عمر و دور شدن جوانی اشاره می‌کند و از مخاطب می‌خواهد که از فرصت‌ها استفاده کند و به معرفت و دانش بیفزاید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و ادبیات کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات فارسی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

غزل ۲۹۶

دولت جان پرورست صحبت آمیزگار
خلوت بی مدعی سفره بی انتظار

آخر عهد شبست اول صبح ای ندیم
صبح دوم بایدت سر ز گریبان برآر

دور نباشد که خلق روز تصور کنند
گر بنمایی به شب طلعت خورشیدوار

مشعله‌ای برفروز مشغله‌ای پیش گیر
تا ببرم از سرم زحمت خواب و خمار

خیز و غنیمت شمار جنبش باد ربیع
ناله موزون مرغ بوی خوش لاله زار

برگ درختان سبز پیش خداوند هوش
هر ورقی دفتریست معرفت کردگار

روز بهارست خیز تا به تماشا رویم
تکیه بر ایام نیست تا دگر آید بهار

وعده که گفتی شبی با تو به روز آورم
شب بگذشت از حساب روز برفت از شمار

دور جوانی گذشت موی سیه پیسه گشت
برق یمانی بجست گرد بماند از سوار

دفتر فکرت بشوی گفته سعدی بگوی
دامن گوهر بیار بر سر مجلس ببار
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۲۹۵
گوهر بعدی:غزل ۲۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.