هوش مصنوعی:
میرزا داوود، متخلص به عشق، از شخصیت‌های معروف و محترم در دوران صفویه بود که با شاه سلیمان صفوی وصلت داشت و مدتی تولیت مشهد رضوی را بر عهده داشت. او از وزارت سلطان حسین صفوی سر باز زد و در همان محل فوت کرد. از اشعار او نمونه‌هایی ارائه شده است.
رده سنی:
15+
محتوا شامل اطلاعات تاریخی و ادبی است که برای درک بهتر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با تاریخ و ادبیات فارسی دارد.
بخش ۳۵ - داوود اصفهانی
اسمش میرزا داوود خلف الصدق میرزا عبداللّه متخلص به عشق است. خود به اسم تخلص می‌فرماید و سلسلهٔ ایشان در ایران معروف و مشهورند. سلاطین صفویه مکرر با این سلسله وصلت نموده و همیشه معزز و مکرم بوده‌اند. جناب میرزا داوود به انواع کمالات موصوف و به مصاهرت شاه سلیمان صفوی مشعوف بوده، مدت مدیدی تولیت مشهد مقدس رضوی با او بود و سلطان حسین صفوی به وزارت تکلیفش کرده قبول نفرمود. در همانجا فوت شد. از اشعار آن جناب است:
بی تو از شعلهٔ آه دلِ دیوانهٔ ما
سیل دودی شد و برخاست ز ویرانهٔ ما
نگوید آنکه بداند چه گوید آنکه نداند
به حیرتم که سراغ وصالش از که بگیرم
بی تو از شعلهٔ آه دلِ دیوانهٔ ما
سیل دودی شد و برخاست ز ویرانهٔ ما
نگوید آنکه بداند چه گوید آنکه نداند
به حیرتم که سراغ وصالش از که بگیرم
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۳۴ - دوانی کازرونی طابَ ثَراهُ
گوهر بعدی:بخش ۳۶ - دوایی گیلانی علیه الرحمه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
