می به کسی ده که قدر می‌ بشناسد
مرتبه ی جان جماد کی بشناسد

آنکه بداند که می حرام چرا شد
منزلت می پرست وی بشناسند

من نشناسم مرا چه غم که منجم
منقلبات بهار و دی بشناسند

صاحب من پیر میکدست و توان کرد
پس روی آن که کل شی بشناسند

خواهی تا ره بری به چشمه ی حیوان
دیده وری پیشه کن که پی بشناسد

این هم از آن می که خورده ام به الست است
صاحب خم خانه می ز می بشناسد

آری صاحب‌نظر ز روی فراست
گمشده ی خویش را به کی بشناسد

مست شراب الست همچو نزاری
خاصیت سر جام کی بشناسند

ور نه ندارد فسرده معرفت آنک
روضه ی خلد از جحیم غیّ بشناسد

«حکیم نزاری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir