هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از نزار بیانگر احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق است. او از درد فراق، زیبایی معشوق، و تأثیرات عشق بر قلبش سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیم فلسفی و تقدیر دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از مفاهیم فلسفی و احساسی موجود در شعر نیاز به درک و بلوغ بیشتری دارند.

شمارهٔ ۱۳۵

همین که از برم آن سرو نازنین برخاست
ز اندرون دلم آه آتشین برخاست

ز هر کجا که به جای دگر به طالع سعد
نزول کرد قیامت از آن زمین برخاست

نمود از طرف برقع آفتاب جمال
ز عاشقان جهان الغیاث ازین برخاست

به راستی که اگر چه نشسته در جان است
به قامت از چمن باغ دل چنین برخاست

به رغم اگر چه رقیبش نشسته هم پهلوست
ولی چه چاره که از خار انگبین برخاست

چه قادرست به تاراج جان و غارت دل
به ترک تاز چو یاغی که از کمین برخاست

هزار دل به در افتد چو زلف بفشاند
ز نیفه ها که از آن نافه های چین برخاست

به هر لطیفه که پیوست در محاسن او
ز بام سدره به تحسینم آفرین برخاست

زمانه در پی آزار من چنان که هلیل
به کینه در طلب هرمز حزین برخاست

نزاریا مخور اندیشه کاین همه شر و شور
به روزگار تو از رای خرده بین برخاست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.