هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌های طبیعت در فصل بهار می‌پردازد. با تصاویری مانند شکفتن گل‌ها، وزیدن باد صبا، و حضور پرندگان مانند بلبل، شاعر فضایی شاد و پرنشاط را ترسیم می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به مفاهیم عرفانی مانند توحید و رازهای نهفته در طبیعت دارد.
رده سنی: 14+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از صنایع ادبی و واژگان پیچیده‌تر، آن را مناسب سنین بالاتر می‌کند.

غزل شمارهٔ ۲۷

بیا که بوی ریاحین دمید و گل بشکفت
صبا به زلف معنبر بساط سبزه برفت

به باغ نرگس مخمور جام جم برداشت
به بزم گاه چمن لاله پر ، پیاله گرفت

صبا به دست سحر گه به نوک نیزه خار
حریر گل بدرید و قبای غنچه بسفت

میان سبزه سیراب عکس لاله ببین
که لعل ناب چگونه است با زمرد جفت

شکفت گل ، می گلگون بده که موسم گل
حدیث توبه و تقوا حکایتی است شگفت

ز بلبلان چمن پرس نکته توحید
که آشکار شود بر تو راز های نهفت

خیال خواب برفت از دُماغ ابن حسام
که بلبل از هوس گل نمی تواند خفت
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.