هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از ساقی می‌خواهد که جام شراب را پر کند و به او بدهد، زیرا نمی‌تواند در برابر وسوسه نوشیدن مقاومت کند. شاعر از حالات مستی و لذت نوشیدن شراب سخن می‌گوید و آن را به عنوان راهی برای فرار از نگرانی‌ها و اضطراب‌های زندگی توصیف می‌کند. او همچنین از قهوه‌ای قرمز رنگ صحبت می‌کند که به او احساس سرزندگی و شادی می‌دهد.
رده سنی: 18+ این متن شامل مفاهیمی مانند شراب و مستی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نباشد. همچنین، مفاهیم عرفانی و فلسفی موجود در متن ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.

غزل شمارهٔ ۳۲۲۷

یا ساقیَ الرّاحِ خُذْ وَامْلَاءْ بِهِ طاسی
فَلَسْتُ اَمْلِکُ صَبْرَ نَوْبَةِ الْکاسِ

وَ تابِعِ الطّاسَ مَمْلُوًّا بِلا مَهَلٍ
فَاِنْ صَحَوْتَ فَهٰذا نَوْبَةُ الْیاسِ

وَ داوِمِ السُّکْرَ مِنْ کَأْسِ الْبَقا مَدَدًا
فَحالَةُ الصَّحْوِ تَأْتی اَلْفُ وَسْواسِ

بِاللّهِ رَأْسَکَ حَرِّکْ هٰکَذا طَرَبًا
حَتّیٰ تَقَعْ قَهْوَةٌ حَمْرآءُ فی راسی

بِالرُّوحِ تَسْقی وَراءَ الْغَیْبِ قَهْوَتَنا
تَظَلُّ تُدْرِکُ سُقْیاها بِایناسِ

اِذا سَقاکَ بِکَأْسِ الْخُلْدِ فی نَفَسِ
تَریٰ حَیاتَکَ تَبْقیٰ لا بِاَنْفاسِ

وَ تَسْتَلِذُّ بِاَقْمارِ الْبَقا طَرَبًا
وَ قَهْوَةَ الْخُلْدِ تُصْبِحْ ساقِیًا حاسی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.