هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و شراب به عنوان دو عنصر اصلی برای تسکین دردها و رنج‌های خود یاد می‌کند. او از معشوق خود می‌خواهد که با نگاهش دردهایش را درمان کند و از عشق به عنوان یک نیروی قدرتمند و قدیمی یاد می‌کند که قابل درک برای عاقلان نیست. شاعر همچنین از زیبایی‌های طبیعت و معشوق خود سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که معشوقش در کنار او بماند.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌هایی مانند شراب و مستی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، زبان و سبک شعر کلاسیک ممکن است برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۳۲۱۳
اِمْلَأْ قَدَحَ الْبَقا نَدیمی
مِنْ خَمْرَةِ دَنِّکَ الْقَدیمِ
صَحِّحْ اَلَمی وَداوِ سُقْمی
مِنْ غَمْزَةِ لَحْظِکَ السَّقیمِ
لِلْعِشقِ ظَعَنْتُ یا مُقیمًا
وَالظّاعِنُ طالِبُ الْمُقیمِ
قَدْ قیلَ لِمَنْ یَراکَ یَوْمًا
بُشْراکَ بِغایَةِ النَّعیمِ
لایُدْرِکُ عاذِلی بِعَقْلٍ
فَوّارَةَ عِشْقیَ الْقَدیمِ
قُدّامَکَ رَوْضَةُ الْمَعالی
اِیّاکِ سُعادُ اَنْ تُقیمی
هَلْ اَغْدُ سُعادُ ذاتَ یَوْمٍ
سَکْرانَ بِذلِکَ الْحَریمِ
تَبْریزُ وَ شَمْسُ دینِ مَوْلًی
ذُوالْبَهْجَةِ وَالْیَدِ الْکَریمِ
مِنْ خَمْرَةِ دَنِّکَ الْقَدیمِ
صَحِّحْ اَلَمی وَداوِ سُقْمی
مِنْ غَمْزَةِ لَحْظِکَ السَّقیمِ
لِلْعِشقِ ظَعَنْتُ یا مُقیمًا
وَالظّاعِنُ طالِبُ الْمُقیمِ
قَدْ قیلَ لِمَنْ یَراکَ یَوْمًا
بُشْراکَ بِغایَةِ النَّعیمِ
لایُدْرِکُ عاذِلی بِعَقْلٍ
فَوّارَةَ عِشْقیَ الْقَدیمِ
قُدّامَکَ رَوْضَةُ الْمَعالی
اِیّاکِ سُعادُ اَنْ تُقیمی
هَلْ اَغْدُ سُعادُ ذاتَ یَوْمٍ
سَکْرانَ بِذلِکَ الْحَریمِ
تَبْریزُ وَ شَمْسُ دینِ مَوْلًی
ذُوالْبَهْجَةِ وَالْیَدِ الْکَریمِ
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
