هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بررسی موانع و چالش‌های رسیدن به کمال و حقیقت می‌پردازد. شاعر از طریق پرسش‌های مختلف، مخاطب را به تفکر درباره رفتارها، خصلت‌ها و مسیر زندگی خود دعوت می‌کند و تأکید می‌کند که بدون تلاش، عشق، عنایت الهی و پناه بردن به فضل خداوند، رسیدن به مقاصد عالی ممکن نیست.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، پرسش‌های مطرح شده در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و ناملموس باشد.

غزل شمارهٔ ۲۸۹۴

با چُنین رفتن، به مَنْزِل کِی رَسی؟
با چُنین خِصْلَت، به حاصل کِی رَسی؟

بس گِرانْ جانیّ و بَسْ اُشتُردلی
در سَبُک روحانِ یک دل کِی رَسی؟

با چُنین زَفتی، چگونه کم زنی
با چُنین وُصلَت، به واصِل کِی رَسی؟

چون که اَنْدَر سَر گُشادی نیسْتَت
در گُشادِ سِرِّ مُشکل کِی رَسی؟

هَمچو آبی اَنْدَرین گِل مانده‌یی
پَسْ به پاک از آب و از گِل کِی رَسی؟

بُگْذَر از خورشید، وَزْ مَهْ چون خَلیل
وَرْنه در خورشیدِ کامل کِی رَسی؟

چون ضَعیفی، رو، به فَضْلِ حَقْ گُریز
زان که بی‌مُفْضِل به مُفْضِل کِی رَسی؟

بی‌عِنایَت‌هایِ آن دریایِ لُطف
از چُنین موجی به ساحِل کِی رَسی؟

بی‌بُراقِ عشق و سعیِ جِبرَئیل
چون مُحَمَّد در مَنازل کِی رَسی؟

بی‌پناهان را پناهِ خود کُنی
در پناهِ شاهِ مُقْبِل کِی رَسی؟

پیشِ بِسْمِ اللّهْ، بِسْمِل شو تمام
وَرْنه چون مُردی، به بِسْمِل کِی رَسی؟
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۹۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.