هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که به توصیف حالات و تجربیات عشق الهی می‌پردازد. در آن از مفاهیمی مانند خمار عشق، شادی عشاق، تبدیل زهر به شهد، و قدرت عشق در تغییر جهان استفاده شده است. شاعر از عناصر طبیعت مانند ابر، برق، و رعد برای بیان حالات عشق بهره می‌برد و در نهایت به عشق به عنوان نیرویی قدرتمند و تغییردهنده اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و شعری است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۱۳۰۸
گَر خُمار آرَد صُداعی بر سَر سودایِ عشق
دَررَسَد در حینْ مَدَد از ساقیِ صَهْبایِ عشق
وَرْ بِدَرَّد طَبْلِ شادی لشکرِ عُشّاق را
مُژده اِنّافَتَحْنا دَردَمَد سُرنایِ عشق
زَهر اَنْدَر کامِ عاشقْ شَهْد گردد در زمان
زان شِکَرهایی که رویَد هر دَم از نِی‌های عشق
یک زمان ابری بِیایَد، تا بِپوشَد ماه را
ابر را در حین بِسوزَد، بَرقِ جانْ اَفْزایِ عشق
در میانِ ریگِ سوزان، در طَریقِ بادیه
بانگ‌های رَعْد بینی، می‌زَنَد سَقّایِ عشق
ساقیا از بَهرِ جانَت، ساغَری بر خَلْق ریز
یا صَلا دَردِهْ به سویِ قامَت و بالایِ عشق
شَمسِ تبریز اَرْ بِتابَد از قِبابِ رَشکِ حَق
قُبّه‌های موج خیزد آن دَم از دریایِ عشق
دَررَسَد در حینْ مَدَد از ساقیِ صَهْبایِ عشق
وَرْ بِدَرَّد طَبْلِ شادی لشکرِ عُشّاق را
مُژده اِنّافَتَحْنا دَردَمَد سُرنایِ عشق
زَهر اَنْدَر کامِ عاشقْ شَهْد گردد در زمان
زان شِکَرهایی که رویَد هر دَم از نِی‌های عشق
یک زمان ابری بِیایَد، تا بِپوشَد ماه را
ابر را در حین بِسوزَد، بَرقِ جانْ اَفْزایِ عشق
در میانِ ریگِ سوزان، در طَریقِ بادیه
بانگ‌های رَعْد بینی، می‌زَنَد سَقّایِ عشق
ساقیا از بَهرِ جانَت، ساغَری بر خَلْق ریز
یا صَلا دَردِهْ به سویِ قامَت و بالایِ عشق
شَمسِ تبریز اَرْ بِتابَد از قِبابِ رَشکِ حَق
قُبّه‌های موج خیزد آن دَم از دریایِ عشق
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۰۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
