هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و مستی سخن می‌گوید و خود را دیوانه‌ای می‌داند که در دام زمانه گرفتار شده است. او از جام باده‌ای می‌خواهد که عقل را میبرد و می‌خواهد مردم بدانند که او دیوانه است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و شاعرانه‌ای است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مستی و دیوانگی ممکن است نیاز به تفسیر و درک بالاتری داشته باشد.
رباعی شمارهٔ ۱۳۵
پیمانه بده، که مرد پیمانه منم
در دام زمانه مرغ این دانه منم
زان باده که عقل میبرد جامی ده
گو: خلق بدانند که: دیوانه منم
در دام زمانه مرغ این دانه منم
زان باده که عقل میبرد جامی ده
گو: خلق بدانند که: دیوانه منم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۳۴
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
