هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که از مخاطب می‌خواهد از تعلقات دنیوی دست بردارد و به سوی حقیقت و عشق الهی حرکت کند. شاعر از مفاهیمی مانند فنا، روح، عشق و بازگشت به اصل سخن می‌گوید و مخاطب را به شنیدن ندای درونی و پیوستن به عالم معنویت دعوت می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم انتزاعی دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند.
غزل شمارهٔ ۱۸۳
ای دلِ رَفته زِ جا، بازمَیا
به فَنا ساز و دَرین ساز مَیا
روح را عالَمِ اَرْواح بِهْ است
قالَب از روح بِپَرداز مَیا
اَنْدَر آبی که بِدو زنده شُد آب
خویش را آب دَرانداز مَیا
آخِرِ عشق بِهْ از اَوَّلِ اوست
تو زِ آخِر سویِ آغاز مَیا
تا فَسُرده نَشَوی هَمچو جَماد
هم در آن آتشْ بُگْداز مَیا
بِشْنو آوازِ رَوان‌ها زِ عَدَم
چو عَدَم هیچ به آواز مَیا
رازْ کاواز دَهَد، راز نَمانْد
مَدِه آواز تو ای راز مَیا
به فَنا ساز و دَرین ساز مَیا
روح را عالَمِ اَرْواح بِهْ است
قالَب از روح بِپَرداز مَیا
اَنْدَر آبی که بِدو زنده شُد آب
خویش را آب دَرانداز مَیا
آخِرِ عشق بِهْ از اَوَّلِ اوست
تو زِ آخِر سویِ آغاز مَیا
تا فَسُرده نَشَوی هَمچو جَماد
هم در آن آتشْ بُگْداز مَیا
بِشْنو آوازِ رَوان‌ها زِ عَدَم
چو عَدَم هیچ به آواز مَیا
رازْ کاواز دَهَد، راز نَمانْد
مَدِه آواز تو ای راز مَیا
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۸۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
