هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عارفانه، بیانگر اشتیاق شاعر به همراهی و نزدیکی با معشوق یا پروردگار است. شاعر با تصاویر زیبا و احساسی، آرزوی همنشینی و تسلی بخشی از سوی معشوق را بیان می‌کند و خود را بنده‌ای مطیع و وفادار می‌داند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از تصاویر به‌کار رفته (مانند 'همچو سگ می‌دویم در پی تو') نیاز به بلوغ فکری برای درک صحیح دارند.

غزل شمارهٔ ۹۹

خوش بود گر تو یار ما باشی
مونس روزگار ما باشی

روزکی همنشین ما گردی
شبکی در کنار ما باشی

ما همه بندگان حلقه بگوش
تو خداوندگار ما باشی

همچو سگ میدویم در پی تو
بو که ناگه شکار ما باشی

غم نگردد به گرد خاطر ما
گر دمی غمگسار ما باشی

تا دل بیقرار ما باشد
در دل بیقرار ما باشی

تا منم بندهٔ توام چو عبید
تا توئی شهریار ما باشی
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.