هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف طبیعت در فصل بهار می‌پردازد. با تصاویر شاعرانه‌ای مانند بلبل مست، باغ پرعطر، و غنچه‌های حوصله‌بر، فضایی شاد و نشاط‌انگیز از بهار را ترسیم می‌کند. همچنین، در بخشی از شعر، شاعر از معشوق خود می‌خواهد که از او دور نشود و به وعده‌هایش عمل کند. در پایان، شعر به زندگی در لحظه و لذت‌بردن از زیبایی‌های جهان اشاره دارد.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

غزل شمارهٔ ۹۵

باز فکند در چمن، بلبل مست غلغله
گشت ز جنبش صبا دختر شاخ حامله

عطر فروش باغ را لحظه به لحظه میرسد
از ره صبح کاروان از در غیب قافله

مست شده است گوئیا کز سر ذوق مینهد
خرده و خرقه در میان غنچهٔ تنگ حوصله

نافه گشا شده صبا غالیه سا نسیم گل
وه که چه نازنین بود گلرخ عنبرین کله

مست شبانه در چمن جلوه‌کنان چو شاخ گل
گوش به بلبل سحر خواسته جام و بلبله

ای بت نازنین من دور مشو ز پیش من
خوش نبود میان ما فصل بهار فاصله

بوسه که وعده کرده‌ای می‌ندهی و بنده را
در ره انتظار شد پای امید آبله

ما و شراب و نای و دف صوفی و کنج صومعه
شغل جهان کجا و ما ما ز کجا و مشغله

دور خرابیست و گل خیز عبید و عیش کن
دور فلک چو با کسی می‌نکند مجادله
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.