هوش مصنوعی:
این متن به انتقاد از ریاکاری و تظاهر برخی افراد می‌پردازد که با ظاهری مذهبی اما با رفتاری نادرست، خود را مقدس‌نمایی می‌کنند. شاعر توصیه می‌کند که از چنین افرادی دوری کرده و به جای آن، با افراد ساده‌دل و صادق معاشرت کنیم. همچنین، متن به لذت‌های ساده‌ای مانند نوشیدن شراب و شنیدن آواز بلبل در باغ اشاره دارد و ارزش این لحظات را بالاتر از مالکیت دو جهان می‌داند.
رده سنی:
18+
متن شامل مفاهیم انتقادی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مصرف شراب و برخی مفاهیم پیچیده‌ی اخلاقی و اجتماعی، مناسب‌تر برای بزرگسالان است.
غزل شمارهٔ ۹۲
منگر به حدیث خرقه پوشان
آن سخت دلان سست کوشان
آویخته سبحه‌شان به گردن
همچون جرس از درازگوشان
از دور چو کشتگان ببینی
از راه بگرد و رو بپوشان
از بند ریا و زرق برخیز
با ساده نشین و باده نوشان
مفروش به ملک هر دو عالم
خاک سر کوی می فروشان
در باغ چه خوش بود سحرگاه
ما سرخوش و بلبلان خروشان
مطرب غزل عبید برخوان
دل برده ز دست تیزهوشان
آن سخت دلان سست کوشان
آویخته سبحه‌شان به گردن
همچون جرس از درازگوشان
از دور چو کشتگان ببینی
از راه بگرد و رو بپوشان
از بند ریا و زرق برخیز
با ساده نشین و باده نوشان
مفروش به ملک هر دو عالم
خاک سر کوی می فروشان
در باغ چه خوش بود سحرگاه
ما سرخوش و بلبلان خروشان
مطرب غزل عبید برخوان
دل برده ز دست تیزهوشان
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
