هوش مصنوعی:
این شعر از فصیحی به موضوعاتی مانند مرگ، عدم، رنج‌های زندگی و ناامیدی می‌پردازد. شاعر از زندگی پرغم خود می‌گوید و تمایل به مرگ را بیان می‌کند. همچنین، نقدی بر زاهدانی که به ظاهر تسبیح می‌سازند اما در باطن به بت‌پرستی می‌پردازند، دارد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی مانند مرگ، عدم و ناامیدی ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال سنگین و نامفهوم باشد. همچنین، نقد اجتماعی موجود در شعر نیاز به درک بالاتری از جامعه و مذهب دارد.
شمارهٔ ۱۲۰
مراد ما ز مادر بر سر خشت عدم آید
وجود عشرت ما با عدم از یک شکم آید
اگر تسبیح سازد زاهد از خاک شهیدانش
به جای نام ایزد بر زبانش یاصنم آید
همه عمرم به مردن صرف شد کاین جان غم روزی
دلی صد ره برون از تن به استقبال غم آید
فصیحی تشنه مرگ است چندانی که عیدستش
چو ماه روزه گر از عمر او یک روز کم آید
وجود عشرت ما با عدم از یک شکم آید
اگر تسبیح سازد زاهد از خاک شهیدانش
به جای نام ایزد بر زبانش یاصنم آید
همه عمرم به مردن صرف شد کاین جان غم روزی
دلی صد ره برون از تن به استقبال غم آید
فصیحی تشنه مرگ است چندانی که عیدستش
چو ماه روزه گر از عمر او یک روز کم آید
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
