هوش مصنوعی: 
                                این شعر عاشقانه بیانگر عشق عمیق و وابستگی شاعر به معشوق است. شاعر توصیف میکند که حضور معشوق مانند بهشت و نبودش مانند عذاب است. هرچه با معشوق همراه باشد زیبا و بدون او زشت میشود. همچنین، شاعر از فداکاری و ایثار در راه عشق سخن میگوید.
                                
                                                                رده سنی: 
                                16+
                                محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوانتر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات مورد استفاده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
                            
                        شمارهٔ ۳۶
                                                                                                                                            
                                                                            ای که لبت کوثر و رویت بهشت
                                        
بی تو عذاب است مرا گشت کشت
                                                                                                                                                                                    
شور توام از سر و مهرت ز دل
می نشود گر بشود خاک خشت
                                                                                                                                                                                    
با تو مرا هرچه بود زشت، خوب
بی تو مرا هرچه بود خوب، زشت
                                                                                                                                                                                    
سیم و زر از بهر نثارت نکوست
مرد نبرد آن که بمُرد و بهشت
                                                                                                                                                                                    
بر رخ آن ماه به خطّ غبار
خامه صنعت غم افسر نوشت
                                                                                                                                    
                                                            بی تو عذاب است مرا گشت کشت
شور توام از سر و مهرت ز دل
می نشود گر بشود خاک خشت
با تو مرا هرچه بود زشت، خوب
بی تو مرا هرچه بود خوب، زشت
سیم و زر از بهر نثارت نکوست
مرد نبرد آن که بمُرد و بهشت
بر رخ آن ماه به خطّ غبار
خامه صنعت غم افسر نوشت
                                    وزن:  مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
                                
                                                                                        
                                    قالب:  غزل
                                
                                                                                        
                                    تعداد ابیات:  ۵                                
                            
                                                            
                            
                                                        
                            
                                این گوهر را بشنوید
                            
                            
                                                        این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
                            گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵
                        
                    
                                                    
                        
                            گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷
                        
                    
                                
            
                            نظرها و حاشیه ها
                        
                        
                        شما نخستین حاشیه را بنویسید.
                                                                     
                                         
                                         
                                         
                                         
                         
                        