هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از حافظ، با استفاده از تصاویر زیبا و نمادین، به موضوعاتی مانند عشق الهی، رهایی از قیدوبندهای دنیوی، و زیبایی معنوی می‌پردازد. شاعر با اشاره به باده‌های ناب، ناله‌های دلربا، و جمال دل‌افروز، به ستایش عشق حقیقی و تجلی آن در عالم می‌پردازد. همچنین، انتقادی ظریف به محتسبان (ناظران اخلاق) دارد و از رهایی از قیود ظاهری سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، برخی از اشارات نمادین (مانند باده‌نوشی) ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا نیاز به توضیح داشته باشد.

شمارهٔ ۲۸۴

باز، ز خم باده های ناب بر آمد
ناله زار از دل رباب بر آمد

بست نقابی بر آن جمال دل افروز
نور جمالش از آن نقاب بر آمد

هستی ما بدحجاب راه،چو برخاست
از در و دیوار آفتاب بر آمد

محتسبان جان و دل ز دست بدادند
یار ببازار احتساب بر آمد

حسن تو یک جلوه کرد،در همه عالم
ناله حیرت ز شیخ و شاب بر آمد

عقد گرفتند از الوف بآحاد
کار جهانی از آن حساب بر آمد

عشق تو بر جان ناتوان نظری کرد
بانگ بلنداز ده خراب بر آمد

صورت حسنی ازین میانه چو برخاست
قشر برنگ همه لباب برآمد

قاسمی از دل بشست دست،که آن یار
بر سر بازار بی حجاب بر آمد
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.