هوش مصنوعی: این متن عرفانی از مولانا یا شاعر دیگری از مکتب عرفان اسلامی است که به مفاهیمی مانند وحدت وجود، می‌پرستی نمادین، انتقاد از زهد ظاهری و ستایش عشق الهی می‌پردازد. با استفاده از استعاره‌هایی مانند «میفروش»، «میخانه وحدت» و «صوفی»، پیوند بین عرفان و شوریدگی عاشقانه را نشان می‌دهد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده‌ای است که برای درک کامل، نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، برخی اشارات نمادین به می‌نوشی ممکن است برای سنین پایین گمراه‌کننده باشد.

شمارهٔ ۶۰۵

تا که در میخانه وحدت علی شد میفروش
با بقای میفروش این خم نمی افتد زجوش

زاهد آن لحظه شود صوفی که گردد خرقه پوش
صوفی آنساعت شود صافی که گردد درد نوش

خانه کی سارند اندر راه سیل اصحاب عقل
جای اندر بزم مستان کی کند ارباب هوش

دوش بر دوشند خیل عقل و دینش از قفا
تا که آنمه زلف مشکین را در افکنده بدوش

مطربی دارد نهان در پرده ضرب و اصول
گر دهل غوغا کند یا چنگ و نی دارد خروش

عاشق میخواره را از گفته واعظ چه غم
پند عامی را نخواهد داد عارف جابگوش

کی کند آشفته ترک میپرستی در جهان
تا که در میخانه وحدت علی شد میفروش
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.