سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۷۸۶۴ گوهر پیدا شد:
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۱۹
برو به گوهر
از بس که جفا کند بت دل گسلم
از کردۀ دوست پیش دشمن خجلم
وین اشک که بر چشم خودش کردم جای
او نیز چو یار رفت در خون دلم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۲۰
برو به گوهر
از وصل سمنبران چنان شد حالم
کز ناز بسان گل نو می بالم
چون غنچه دلم ز روی نیکو بگرفت
آنم که چو چنگ از خوشی می نالم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۲۴
برو به گوهر
در گوش تو گر جای نگیرد سخنم
ور غم نخوری به حالم ، ای سر و بنم
تا مردم اگر به زخم تیر سحری
مشکین زرۀ تو حلقه حلقه نکنم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۲۷
برو به گوهر
گم گشت دل از برم، یقین می دانم
جز در بر تو نیست، چنین می دانم
خاک در تو به موی رو می روبم
دل جویی را چاره همین می دانم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۲۸
برو به گوهر
با روی تو شمع را کجا بنشانم؟
با قامت تو سرو چرا بنشانم؟
برخیز ورخ و قامت خویشم بنمای
تا من گل و سرو و شمع را بنشانم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۲۹
برو به گوهر
تا سوز تو از میان جان بنشانم
بنشینم و شمع در میان بنشانم
زان سرو سهی به بوستان بنشانم
تا آرزوی قدت بدان بنشانم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۳۰
برو به گوهر
هر سرو که من به بوستان بنشانم
بر یاد قد سرو روان بنشانم
با سرو به آرزوی آن بنشینم
تا آرزوی قدت بدان بنشانم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۳۲
برو به گوهر
آن زلف خمیده را اگر راست کنم
زو کار دل خسته مگر راست کنم
با سنگ دل و چیره زبانست و لیک
روزی چو تو را زویش به زر راست کنم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۳۳
برو به گوهر
از بهر دمی که با تو بر کار کنم
چون نای همیشه نالۀ زار کنم
یک لحظه گر از کنار تو دور افتم
چون چنگ تو روی سوی دیوار کنم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۳۴
برو به گوهر
گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم
با خود دل خلقی به غم انباز کنم
خون در دل من فسرده بینی ده تو
چون غنچه اگر من سر دل باز کنم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۳۸
برو به گوهر
روزی که چو اشک در کنارت بینم
چون اشک دوان و پی قرارت بینم
گر خود یکبار و گر هزارت بینم
چون عمر همیشه برگذارت بینم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۴۰
برو به گوهر
از دیده فرو باری، اگر آب شوم
وز زلف برون کنی، اگر تاب شوم
بر دست نگیری ، ار می ناب شوم
در چشم تو خوش نیایم، ار خواب شوم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۴۱
برو به گوهر
در حق خود از تو صد سخن می شنوم
دشنام همی دهی و من می شنوم
این سرد سخنها نه توام می گویی
من این همه ز آن لب و دهن می شنوم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۴۲
برو به گوهر
از خطّ تو شد بنفشه را پشت به خم
و آمد ز پریشانی از آن سان برهم
کز زلف تواش باز نمی دانستم
چون دیدمشان در پس گوش تو به هم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۴۳
برو به گوهر
در سنبل او شکست و تا بست به هم
در نرگس او خمار و خوابست به هم
از چرب زبانی که فتادست چو شمع
اندر دهنش آتش و آبست به هم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۴۴
برو به گوهر
سر در سر خاک آستان تو نهم
دل در خم زلف دلستان تو نهم
جانم به لب آمدست یک بوسه بیار
تا جان به بهانه در دهان تو نهم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۴۷
برو به گوهر
دور از تو اگر لب به نفس بگشایم
از بی زوری با دم خود برنایم
گر خسته تنم را کمری آرایم
افتد چو قلم زلاغری در پایم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۵۱
برو به گوهر
هر گاه که کار وصل در هم بندیم
گردون همه آن کند که ما نپسندیم
داند که چو ما به یکدگر پیوندیم
شادان بنشینیم و برو می خندیم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۵۳
برو به گوهر
در هجر تو من ز شمع افزون گریم
وانگه چو صراحی اشک گلگون گریم
چون ساغر باده ام که از دلتنگی
چون نالۀ چنگ بشنوم خون گریم
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۵۴
برو به گوهر
تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟
خواهیم که در میان جانت گیریم
روزی چو کمر بگرد تو حلقه کنیم
وز بهر کنار در میانت گیریم