سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۱۵۱۹ گوهر پیدا شد:
صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۶۶۹
برو به گوهر
برد تا رنگ حیا را باده از رخسار او
آنچه بسیارست گلچین است در گلزار او
طره دستار او همسایه بال هماست
پادشاهی کرد گل بر گوشه دستار او
صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۶۷۷
برو به گوهر
یکی هزار شد از خط سبز، شهرت او
ازین غبار بلندی گرفت رایت او
اگر چه بود گلوسوز آن لب شکرین
شد از خط عسلی بیشتر حلاوت او
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۴۲
برو به گوهر
عشق می پاشد ز یکدیگر دل غم پیشه را
توتیا می سازد آخر زور می این شیشه را
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۵۹
برو به گوهر
کند هر جا پریشان باد زلف مشکبارش را
نقاب روی عنبر می کند خجلت بهارش را
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۷۷
برو به گوهر
ز لعلش پر می گلرنگ شد پیمانه دلها
ز چشم سبز او چینی نما شد خانه دلها
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۰۳
برو به گوهر
شانه با صد دست از بست و گشادش درهم است
قفل وسواسی که می گویند، زلف پر خم است؟
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۳۱
برو به گوهر
بس که با سنگ ز سختی دل من یکرنگ است
سنگ بر شیشه من، شیشه زدن بر سنگ است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۶۷
برو به گوهر
خال است این که بر لب او چشم دوخته است؟
یا شبنمی در آتش یاقوت سوخته است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۲۵
برو به گوهر
به ظاهر چین در ابرو گرچه آن نازآفرین دارد
به قدر بند نی تنگ شکر در آستین دارد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۵۰
برو به گوهر
با خوی سرکش او آتش سخن پذیرست
با خط تازه او ریحان سیاه پیرست
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۱۳
برو به گوهر
غلیان ز دودمان وجود آشکار شد
عالم پر از ستاره دنباله دار شد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۶۶
برو به گوهر
صنوبر قامتی کز خاک می روید گرفتارش
خیابان می کشد چون سرو قد از شوق رفتارش
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۶۹
برو به گوهر
دل خونین چنان آمیخت با فولاد پیکانش
که با جوهر یکی شد پیچ و تاب رشته جانش
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۹۶
برو به گوهر
به طوق غبغب سیمین او نظر واکن
هلال ماه در آغوش را تماشا کن
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۹۷
برو به گوهر
عرق به چهره اش از تاب می نشسته ببین
به روی آینه عقد گهر گسسته ببین
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۴۱۲
برو به گوهر
بوی گل غنچه شود چون تو به گلزار آیی
رنگ یوسف شکند چون تو به بازار آیی
صائب تبریزی : ابیات منتسب
شمارهٔ ۲۴
برو به گوهر
موجی است که تاج از سر فغفور رباید
چینی که در ابروی تو ای تلخ جبین است
صائب تبریزی : ابیات منتسب
شمارهٔ ۳۲
برو به گوهر
در آن گلشن که آید در سخن لعل گهربارش
ز شبنم آب حسرت غنچه ها را در دهان گردد
صائب تبریزی : ابیات منتسب
شمارهٔ ۳۴
برو به گوهر
ز ابرو یک سر و گردن بلند افتاده مژگانش
کمان پرزور چون افتد خدنگ او رسا باشد
صائب تبریزی : ابیات منتسب
شمارهٔ ۴۸
برو به گوهر
ز شوخی ها به برق نوبهاران نسبتی دارد
که می ریزد چو باران خون و خندان است شمشیرش