سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱
برو به گوهر
نخست عقل درین ره خراب کرد مرا
محبت آمد و پر آفتاب کرد مرا
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۲
برو به گوهر
ایزد جزای مستی من کی دهد مگر
لب تشنه در شراب شعور افکند مرا
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۳
برو به گوهر
به داغی بستم آیین طراوت لاله‌زاری را
به یک ساغر به سر بردم چو گل فصل بهاری را
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۴
برو به گوهر
خاک آن کوی فصیحی ز جبین رنجه مکن
از مه و مهر بیاموز جبین‌سایی را
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۶
برو به گوهر
زنده می‌گردم پس از مردن چو بر من بگذری
می‌شود بیدار چون برخفته افتد آفتاب
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۷
برو به گوهر
خنده می‌بینی ولی از گریه دل غافلی
خانه ما اندرون ابرست و بیرون آفتاب
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۰
برو به گوهر
خاکستر منصور تو را باز توان سوخت
صد مرتبه زیباتر از آغاز توان سوخت
نامرد حریفی‌ست شکیب ارنه در این بزم
از شوق نیازی جگر ناز توان سوخت
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۴
برو به گوهر
سینه بگدازم و دل خون کنم و جان سوزم
شعله شوقم و خاصیت من بسیار است
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۶
برو به گوهر
رتبه حسن بلندست چه حاجت به نقاب
بهر منع نگهی کز مژه کوتاهتر است
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۷
برو به گوهر
در مذهب ما هر چه بجز دوست حرام است
گر خود همه ذوق طلب اوست حرام ا‌ست
با دوست به یک پوست نگنجیم فصیحی
وین طرفه که بی دوست به تن پوست حرام است
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۲۵
برو به گوهر
دیده شب فال مراد از موج اشک ما گرفت
کشتی بی ناخدا کام از دل دریا گرفت
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۲۷
برو به گوهر
شاید که به آفرینش خود نازد
ایزد که تماشای جمال تو کند
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۲۸
برو به گوهر
غم عشقت به عالم درنگنجد
بلی این روح در پیکر نگنجد
شهید خنجر شوق تو چندان
به خود بالد که در محشر نگنجد
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۳۰
برو به گوهر
لب تشنه فتادیم در آن بادیه کانجا
از خشک‌لبی چشمه حیوان گله دارد
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۳۱
برو به گوهر
بال و پر سوز که تا قوت پروازی هست
به مراد دل خود سیر قفس نتوان کرد
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۳۲
برو به گوهر
از آن ترسم که فردای قیامت
همین امروز و فردای تو باشد
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۳۳
برو به گوهر
مصر عصمت چه دیاری‌ست که خوبان آنجا
صورت خویش در آیینه کس نشناسند
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۴۹
برو به گوهر
هرگز مباش آتش سوزان، سپند باش
خود را بسوز و دفع هزاران گزند باش
چون شعله سر مکش که برآرند از تو دود
شو خاک راه و در دو جهان سربلند باش
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۵۰
برو به گوهر
این پرده‌های حسن نظر تیره می‌کند
یک پرده بر جمال خود از آفتاب پوش
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۵۱
برو به گوهر
گر شوی نکهت‌شناس نکهت‌ گیسوی خویش
از گریبان گل و سنبل بدزدی بوی خویش
بهر خونریز دو عالم جنبش مویی بس‌ست
زحمت چین بی سبب مپسند بر ابروی خویش
نقد جان ناقص عیار و عشق مفلس تنگدست
وای اگر زلف تو خواهد قیمت یک موی خویش