سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۱۰۷۶۰ گوهر پیدا شد:
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۰۰
برو به گوهر
جای برگ گل به بستر اشک رنگینم بس است
شعله آواز بلبل شمع بالینم بس است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۲۴
برو به گوهر
خبرها می دهد از می پرستی رنگ غمازت
گواه از خانه دارد غنچه خمیازه پردازت
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۲۹
برو به گوهر
(در خموشی لب من چهره گشای رازست
پشت این آینه از ساده دلی غمازست)
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۳۰
برو به گوهر
چشم مینا ز سیه بختی ما خونریزست
ساغر از شکوه کم ظرفی ما لبریزست
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۴۲
برو به گوهر
از سرانجام عمارت خوشی از دلها رفت
وسعت از دست و دل خلق به منزلها رفت
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۵۳
برو به گوهر
چه شد که مجلس ما را ز شمع زیور نیست
بیاض گردن مینا ز صبح کمتر نیست
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۶۸
برو به گوهر
چشمم ز پهلوی دل دیوانه پر شده است
از دست شیشه ام دل پیمانه پر شده است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۰۵
برو به گوهر
در وجود ما شراب تلخ باطل می شود
از زمین شور ما افسوس حاصل می شود
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۱۲
برو به گوهر
به عادت هر کجا زهری است شیرین چون شکر گردد
به جز هجران که هر دم تلخی او بیشتر گردد؟
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۱۸
برو به گوهر
غم روی زمین ما را غبار دل نمی گردد
که از گرد یتیمی آب گوهر گل نمی گردد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۳۰
برو به گوهر
به ماتم هر که کام خود ز افغان تلخ می سازد
شکرخواب عدم را بر عزیزان تلخ می سازد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۴۵
برو به گوهر
دایم دلم از دخل نفهمیده غمین است
دخلی که مرا هست درین شهر، همین است
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۵۹
برو به گوهر
زخامی هر کبابی اشک خونین بر زمین ریزد
کباب دل چو گردد پخته اشک آتشین ریزد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۹۰
برو به گوهر
گریه امروز به رنگ دگرم می آید
(دل) سوختگی از جگرم می آید بوی
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۹۵
برو به گوهر
اگر نه اشک مرادست بر گلو گیرد
غبار خاطر من ماه را فرو گیرد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۱۸
برو به گوهر
اشکم همیشه خون به دل آستین کند
هر طفل را که روی دهی این چنین کند
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۳۰
برو به گوهر
از شهد جهان جز غم و تشویش چه خیزد؟
از زاده زنبور به جز نیش چه خیزد؟
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۳۱
برو به گوهر
از موی چو کافور دلم بیت حزن شد
سررشته خوشحالی من تار کفن شد
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۴۵
برو به گوهر
گل گلاب از هرزه خندی شد درین نیلی حصار
خنده بیجاست برق گریه بی اختیار
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۵۱
برو به گوهر
می رسد هر دم مرا از نوخطان نیش دگر
ریش هیهات است گردد مرهم ریش دگر