هوش مصنوعی:
این سوره (الغاشیه) به دو گروه در روز قیامت اشاره می‌کند: گروه اول با چهره‌های خاشع و درگیر عذاب جهنم هستند، و گروه دوم با چهره‌های شاداب و در بهشت پرنعمت. سپس به نشانه‌های خدا در آفرینش شتر، آسمان، کوهها و زمین اشاره می‌کند و وظیفه پیامبر را تذکر دادن می‌داند، نه تحمیل ایمان. در پایان تأکید می‌کند که بازگشت و حساب همه به سوی خداست.
رده سنی:
12+
محتوا شامل مفاهیم عمیق دینی مانند معاد، پاداش و عقاب، و نشانه‌های الهی است که برای درک بهتر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد. همچنین توصیف عذاب جهنم ممکن است برای کودکان خردسال نامناسب باشد.
سورة الغاشية
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ﴿۱﴾
(ای رسول ما) آیا خبر هولناک قیامت و بلیّه عالم گیر محشر بر تو حکایت شده است؟
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ﴿۲﴾
که آن روز رخسار گروهی (کافر و متکبر) ترسناک و ذلیل باشد.
عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ﴿۳﴾
و همه کارشان رنج و مشقّت است.
تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً﴿۴﴾
به آتش فروزان دوزخ در آیند.
تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ﴿۵﴾
از چشمه آب گرم جهنم آبشان نوشانند.
لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍ﴿۶﴾
طعامی غیر ضریع دوزخ (که علفی بد طعم و بوست) غذای آنها نیست.
لَّا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِن جُوعٍ﴿۷﴾
که آن طعام (هر چه خورند) نه فربه‌شان کند و نه سیرشان گرداند.
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ﴿۸﴾
جمعی دیگر رخسارشان شادمان و خندان است.
لِّسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ﴿۹﴾
از سعی و کوشش خود (در طاعت خدا) خشنودند.
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ﴿۱۰﴾
در بهشت بلند مرتبت مقام عالی یافته‌اند.
لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً﴿۱۱﴾
و در آنجا هیچ سخن زشت و بیهوده نشنوند.
فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ﴿۱۲﴾
در آن بهشت چشمه‌ها (ی آب زلال و گوارا) جاری است.
فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ﴿۱۳﴾
و هم آنجا تختهای عالی و کرسیهای بلند پایه نهاده‌اند.
وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ﴿۱۴﴾
و قدحهای بزرگ (بهترین شراب) گذاشته‌اند.
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ﴿۱۵﴾
و مسند و بالشهای لطیف مرتب داشته‌اند.
وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ﴿۱۶﴾
و فرشهای عالی گرانبها گسترده‌اند.
أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ﴿۱۷﴾
آیا مردم در خلقت شتر نمی‌نگرند که چگونه (به انواع حکمت و منفعت برای بشر) خلق شده است؟
وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ﴿۱۸﴾
و در خلقت کاخ بلند آسمان فکر نمی‌کنند که چگونه آن را بر افراشته‌اند؟
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ﴿۱۹﴾
و کوهها را نمی‌بینند که چگونه بر زمین کوبیده‌اند؟
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ﴿۲۰﴾
و به زمین نظر نمی‌کنند که چگونه گسترده‌اند؟
فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ﴿۲۱﴾
پس خلق را (به حکمتهای الهی) متذکر ساز که وظیفه پیغمبری تو غیر از این نیست.
لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ﴿۲۲﴾
تو مسلط و توانا بر (تبدیل کفر و ایمان) آنها نیستی.
إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ﴿۲۳﴾
جز آنکه هر کس (پس از تذکر) روی از حق بگرداند و کافر شود.
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ﴿۲۴﴾
او را خدا به عذابی بزرگ (در دوزخ) معذب کند.
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ﴿۲۵﴾
البته باز گشت آنها به سوی ماست.
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُم﴿۲۶﴾
آن گاه حسابشان بر ما خواهد بود.
به نام خداوند بخشنده مهربان
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ﴿۱﴾
(ای رسول ما) آیا خبر هولناک قیامت و بلیّه عالم گیر محشر بر تو حکایت شده است؟
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ﴿۲﴾
که آن روز رخسار گروهی (کافر و متکبر) ترسناک و ذلیل باشد.
عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ﴿۳﴾
و همه کارشان رنج و مشقّت است.
تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً﴿۴﴾
به آتش فروزان دوزخ در آیند.
تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ﴿۵﴾
از چشمه آب گرم جهنم آبشان نوشانند.
لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍ﴿۶﴾
طعامی غیر ضریع دوزخ (که علفی بد طعم و بوست) غذای آنها نیست.
لَّا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِن جُوعٍ﴿۷﴾
که آن طعام (هر چه خورند) نه فربه‌شان کند و نه سیرشان گرداند.
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ﴿۸﴾
جمعی دیگر رخسارشان شادمان و خندان است.
لِّسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ﴿۹﴾
از سعی و کوشش خود (در طاعت خدا) خشنودند.
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ﴿۱۰﴾
در بهشت بلند مرتبت مقام عالی یافته‌اند.
لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً﴿۱۱﴾
و در آنجا هیچ سخن زشت و بیهوده نشنوند.
فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ﴿۱۲﴾
در آن بهشت چشمه‌ها (ی آب زلال و گوارا) جاری است.
فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ﴿۱۳﴾
و هم آنجا تختهای عالی و کرسیهای بلند پایه نهاده‌اند.
وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ﴿۱۴﴾
و قدحهای بزرگ (بهترین شراب) گذاشته‌اند.
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ﴿۱۵﴾
و مسند و بالشهای لطیف مرتب داشته‌اند.
وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ﴿۱۶﴾
و فرشهای عالی گرانبها گسترده‌اند.
أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ﴿۱۷﴾
آیا مردم در خلقت شتر نمی‌نگرند که چگونه (به انواع حکمت و منفعت برای بشر) خلق شده است؟
وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ﴿۱۸﴾
و در خلقت کاخ بلند آسمان فکر نمی‌کنند که چگونه آن را بر افراشته‌اند؟
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ﴿۱۹﴾
و کوهها را نمی‌بینند که چگونه بر زمین کوبیده‌اند؟
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ﴿۲۰﴾
و به زمین نظر نمی‌کنند که چگونه گسترده‌اند؟
فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ﴿۲۱﴾
پس خلق را (به حکمتهای الهی) متذکر ساز که وظیفه پیغمبری تو غیر از این نیست.
لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ﴿۲۲﴾
تو مسلط و توانا بر (تبدیل کفر و ایمان) آنها نیستی.
إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ﴿۲۳﴾
جز آنکه هر کس (پس از تذکر) روی از حق بگرداند و کافر شود.
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ﴿۲۴﴾
او را خدا به عذابی بزرگ (در دوزخ) معذب کند.
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ﴿۲۵﴾
البته باز گشت آنها به سوی ماست.
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُم﴿۲۶﴾
آن گاه حسابشان بر ما خواهد بود.
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:سورة الأعلى
گوهر بعدی:سورة الفجر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
