بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ﴿۱﴾
هنگامی که آفتاب تابان تاریک شود.

وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ﴿۲﴾
و هنگامی که ستارگان آسمان تیره شوند (و فرو ریزند).

وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ﴿۳﴾
و آن گاه که گوهها به رفتار آیند.

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ﴿۴﴾
و آن گاه که شتران ده ماهه آبستن را (که نزد عرب بسیار عزیز است) به کلی رها کنند.

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ﴿۵﴾
و هنگامی که وحوش (و طیور نیز به عرصه قیامت) محشور شوند.

وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ﴿۶﴾
و هنگامی که دریاهای آب (چون آتش سوزان) شعله‌ور گردد.

وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ﴿۷﴾
و هنگامی که نفوس خلق همه با همجنس خود در پیوندند.

وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ﴿۸﴾
و هنگامی که از دختران زنده به گور شده باز پرسند.

بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ﴿۹﴾
که (آن بی گناهان) به چه جرم و گناه کشته شدند؟!

وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ﴿۱۰﴾
و هنگامی که نامه اعمال خلق گشوده شود.

وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ﴿۱۱﴾
و هنگامی که آسمان را از جای بر کنند.

وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ﴿۱۲﴾
و هنگامی که آتش دوزخ را سخت بیفروزند.

وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ﴿۱۳﴾
و هنگامی که بهشت را (به اهلش) نزدیک سازند.

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ﴿۱۴﴾
در آن هنگام (که روز قیامت است) هر نفسی هر آنچه بر خود حاضر کرده همه را بداند.

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ﴿۱۵﴾
چنین نیست (که منکران قرآن پندارند) قسم یاد می‌کنم به ستارگان باز گردنده.

الْجَوَارِ الْكُنَّسِ﴿۱۶﴾
که به گردش آیند و در مکان خود رخ پنهان کنند.

وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ﴿۱۷﴾
قسم به شب تار هنگامی که روی جهان را تاریک گرداند.

وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ﴿۱۸﴾
و قسم به صبح روشن وقتی که دم زند (و عالم را به روی خود بیفروزد).

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ﴿۱۹﴾
(قسم به این آیات) که همانا قرآن کلام رسول بزرگوار حق (جبرئیل) است.

ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ﴿۲۰﴾
که فرشته با قوّت و قدرت است و نزد خدای مقتدر عرش با جاه و منزلت است.

مُّطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ﴿۲۱﴾
و در آنجا فرمانده فرشتگان و امین وحی خداست.

وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ﴿۲۲﴾
و رسول عصر شما هرگز دیوانه نیست.

وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ﴿۲۳﴾
و او امین وحی را در افق اعلای مشرق درست مشاهده کرد.

وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ﴿۲۴﴾
و این رسول شما بر وحی از عالم غیب بخل نمی‌ورزد (و شما را از علم وحی خود آگاه می‌سازد).

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَّجِيمٍ﴿۲۵﴾
و قرآن او هرگز کلام شیطانی مردود نیست.

فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ﴿۲۶﴾
پس شما به کجا می‌روید؟

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ﴿۲۷﴾
این (قرآن عظیم) جز پند و نصیحت اهل عالم هیچ نیست.

لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ﴿۲۸﴾
تا هر که از شما بندگان بخواهد راه راست (حق پرستی و سعادت ابد) پیش گیرد.

وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ﴿۲۹﴾
و شما (کافران، راه حق را) نمی‌خواهید مگر خدای آفریننده عالم بخواهد.

«قرآن کریم»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir