هوش مصنوعی:
متن بالا بیانگر ناامیدی و یأس از تلاش‌های بی‌ثمر در زندگی است. شاعر از بی‌فایده بودن تمام تلاش‌ها، گفتارها و شنیده‌ها سخن می‌گوید و احساس می‌کند که به مقصود نرسیده است. همچنین، اشاره‌ای به غفلت از حوادث دنیا و تنگی فضای زندگی دارد و در نهایت، احساس حزن و اندوه در چهره عالم را توصیف می‌کند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، فضای ناامیدانه و اندوه‌بار آن نیاز به بلوغ فکری برای درک و تحلیل دارد.
شمارهٔ ۲۷۸
هر چه بستیم و گشودیم عبث
هر چه گفتیم و شنودیم عبث
راه مقصود به جایی نرسید
پای پر آبله سودیم عبث
غفلت از حادثهٔ دهر بلاست
در ره سیل غنودیم عبث
عرصهٔ هر دو جهان تنگ فضاست
بال پرواز گشودیم عبث
عالمی چهره به ما گشته حزین
عبث آیینه زدودیم، عبث
هر چه گفتیم و شنودیم عبث
راه مقصود به جایی نرسید
پای پر آبله سودیم عبث
غفلت از حادثهٔ دهر بلاست
در ره سیل غنودیم عبث
عرصهٔ هر دو جهان تنگ فضاست
بال پرواز گشودیم عبث
عالمی چهره به ما گشته حزین
عبث آیینه زدودیم، عبث
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
