هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و فلسفی است که در آن شاعر از مفاهیمی مانند معرفت، حقیقت، روح، و قناعت سخن می‌گوید. او خود را از جنگ و جدل دور می‌داند و به سادگی و آرامش درونی تمایل دارد. شاعر از یاران شریف و می‌نوشی با ساقی ساده یاد می‌کند و در نهایت، به مرگ و غرق شدن در شرابِ معنوی اشاره می‌کند.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات مانند نوشیدن شراب و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا گمراه‌کننده باشد.

شمارهٔ ۷۴۷

خنبِ من کوثرست و راحِ رحیق
گنجِ من کُنجِ خانۀ تحقیق

نفسم روح خاصه روحِ مسیح
خاطرم بحر خاصه بحرِ عمیق

سخنم دانه دانه دُرِ نفیس
لغتم نکته نکته رمزِ دقیق

نه غلط می کنم چه حاجتِ آن
که مقاماتِ خود کنم تصدیق

کارِ من نیست طم طراق نی ام
مردِ جنگ و جدل به هیچ طریق

من به خود نیستم کم از کم هیچ
هم مگر هم رهم شود توفیق

آرزو داشتم قناعت و بخت
در کنارم نهاده بی تعویق

کُنج کی خواهم و صراحی کی
ور بود یارَکی شریف و شَفیق

ساقیِ ساده بر ستیزه ی عام
میِ برّاق ریز در ابریق

جز به کشتن مده نزاری را
باش گو در محیطِ خنب غریق
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.