هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و ستایش‌آمیز، زیبایی معشوق و تأثیر عمیق او بر شاعر را توصیف می‌کند. شاعر از قامت بلند، رخسار زیبا و لب شیرین معشوق سخن می‌گوید و از عشق نافرجام و رنج‌های خود می‌نالد. همچنین، او بر بی‌اعتباری مدعیان و ارزش هنر و شعر خود تأکید دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات ادبی ممکن است برای کودکان نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۲

ای سهی قامت گلبوی صنوبر بر ما
سایه ی سرو قدت دور مباد از سر ما

هیچ نقاش چو رخسار تو صورت ننگاشت
آفرین بر قلم صنعت صورتگر ما

روی تو اختر سعد است و مرا از طالع
روی آن نیست که تابنده شود اختر ما

جرعه‌ای زان لب شیرین به لب ما نرسید
تا لبالب نشد از خون جگر ساغر ما

خود همین نام تمامم که پس از من نامی
ننویسند به جز نام تو در دفتر ما

زیور مدّعیان گر به مثل سیم و زر است
لؤلؤ نظم خوشاب است زر و زیور ما

مدتی بر سر کویت بنشست ابن حسام
که نگفتی به چه باب است فلان بر در ما
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.