هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و غمگین است که از درد عشق، بی‌قراری عاشق، و رنج‌های روحی او سخن می‌گوید. شاعر از بی‌اعتنایی معشوق، رنجیدگی از رقیب، و تنهایی خود می‌نالد و احساسات عمیق خود را با تصاویر شاعرانه بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاطفی عمیق و گاه پیچیده است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات مانند 'اشارت سوی خنجر' ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

شمارهٔ ۶۶۱

بر بناگوشت بلای خط که سر بر می کند
جزو جزو عاشق بیچاره ابتر می کند

سرو کز بالای خود در سر کند باد، آن مبین
آن نگر کش باد پیشت خاک بر سر می کند

چند گویی پیشت آیم، وه که چون تو یوسفی
سر کجا در خانه تاریک ما در می کند؟

چند گویید، ای مسلمانان، که حال خود بگوی
من همی گویم، ولی از من که باور می کند؟

شوخیش بین کاشکارم می نوازد در نهان
با رقیب خویش اشارت سوی خنجر می کند

رو، برون، ای جان معزول، از درون من که عشق
شغل جان در سینه با جانان مقرر می کند

عاشقان جان و جهان بهر بتان تر کرده اند
سهل باشد آنکه خسرو دیده را تر می کند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۶۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.