یک خنده بزن، زان لب لعل شکرآلود
بر عاشق مسکین که رخ از خون تر آلود

یک شب ز برای دل من محرم من باش
بشنو ز دلم چند حدیث جگر آلود

مانا که بپرسی ز دل من که چه کردی؟
در کوی تو کز خون همه دیوار و در آلود

جانها که گرفتار لبت گشت چه دانی؟
پرواز مجو از مگسان شکر آلود

عاشق که بمیرد ز رخ زرد چه خیزد؟
عشق است دروغش که مسی را به زر آلود

نزل غم تو باد حرامم به فراغت
گر چشم دلم هیچ گه از خواب و خور آلود

آسوده به خاک درت، اینک سر خسرو
زان صندل راحت که برین درد سر آلود

«امیرخسرو دهلوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir