هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی مانند عشق، غفلت، حوادث زندگی، و تلاش برای درک حقیقت می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند جسم و روح، خیال و واقعیت، و مبارزه با مشکلات سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیم عرفانی و فلسفی مانند فنا و بقا دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات به موضوعاتی مانند غفلت و مبارزه با مشکلات نیاز به تجربه و درک بیشتری دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

غزل شمارهٔ ۵۴۵۶

عشق را در بند جسم از پیچ و تاب افکنده ایم
خضر را در دام از موج سراب افکنده ایم

با سیه مستان غفلت تازه رو برمی خوریم
پیش پای سایه فرش آفتاب افکنده ایم

دوربینان بر فراز کوه بیدارند و ما
در ره سیل حوادث رخت خواب افکنده ایم

چون سمندر غوطه در دریای آتش خورده ایم
تا ز روی آتشین او نقاب افکنده ایم

با خیال روی او تا آشنا گردیده ایم
پرده بیگانگی بر روی خواب افکنده ایم

زان رخ گلگون به خون دل قناعت کرده ایم
مهر گل از دوربینی بر گلاب افکنده ایم

زاهدان خشک می ترسند از برق فنا
ما بر این آتش ز تردستی کباب افکنده ایم

در چنین بحری که موجش می رباید کوه را
کشتی بی لنگر خود چون حباب افکنده ایم

می شود آسان ز همت مشکل عالم، که ما
بارها گنجشک خود را بر عقاب افکنده ایم

همچو چشم دلبران صائب مدار خویش را
از سیه مستی به بیداری و خواب افکنده ایم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۴۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۴۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.