هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از عشق، شجاعت و وفاداری خود سخن می‌گوید. او خود را بندهٔ خوبان می‌داند و از حسد دیگران دوری می‌کند. شاعر همچنین به اهمیت سکوت و خردمندی اشاره می‌کند و خود را با رستم، قهرمان افسانه‌ای ایران، مقایسه می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند حسد و وفاداری نیاز به تجربه و بلوغ فکری بیشتری دارند تا به درستی درک شوند.
غزل شمارهٔ ۲۵۶۸
یک حَمله و یک حَمله، کامَد شب و تاریکی
چُستی کُن و تُرکی کُن، نی نَرمی و تاجیکی
داریم سَری، کان سَرْ بی‌تَن بِزیَد چون مَهْ
گَر گَردنِ ما دارد در عشقِ تو باریکی
شاهیم نه سه روزه، لَعْلَیم نه پیروزه
عشقیم نه سَردَستی، مَستیمْ نه از سیکی
من بَندهٔ خوبانم، هر چند بَدَم گویند
با زشتْ نیامیزم، هر چند کُند نیکی
عُشّاق بَسی دارد، من از حَسَدِ ایشان
بیگانه هَمی‌باشم، از غایَتِ نزدیکی
روپوش کُند او هم، با مَحرَم و نامَحرَم
گویند فُلان بَنده، گوید که عَجَب، کی، کی؟
طِفْلی‌‌ست سُخَن گفتن، مَردی‌‌ست خَمُش کردن
تو رُستَمِ چالاکی، نی کودکِ چالیکی
چُستی کُن و تُرکی کُن، نی نَرمی و تاجیکی
داریم سَری، کان سَرْ بی‌تَن بِزیَد چون مَهْ
گَر گَردنِ ما دارد در عشقِ تو باریکی
شاهیم نه سه روزه، لَعْلَیم نه پیروزه
عشقیم نه سَردَستی، مَستیمْ نه از سیکی
من بَندهٔ خوبانم، هر چند بَدَم گویند
با زشتْ نیامیزم، هر چند کُند نیکی
عُشّاق بَسی دارد، من از حَسَدِ ایشان
بیگانه هَمی‌باشم، از غایَتِ نزدیکی
روپوش کُند او هم، با مَحرَم و نامَحرَم
گویند فُلان بَنده، گوید که عَجَب، کی، کی؟
طِفْلی‌‌ست سُخَن گفتن، مَردی‌‌ست خَمُش کردن
تو رُستَمِ چالاکی، نی کودکِ چالیکی
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۶۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
