هوش مصنوعی: این شعر به توصیف شب و تأثیرات آن بر جهان و دل انسان می‌پردازد. شب به عنوان موجودی تصویر شده که سیاهی را می‌گستراند و احساسات عمیقی مانند غم و تنهایی را برمی‌انگیزد. همچنین، به موضوعاتی مانند دعا، عزا، و ارتباط بین انسان و طبیعت اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی مفاهیم مانند غم و عزا نیاز به بلوغ فکری برای درک دارند.

راستی، ای وای، آیا

دگر ره شب آمد تا جهانی سیا کند
جهانی سیاهی با دلم تا چه‌ها کند
بیامد که باز آن تیره مفرش بگسترد
همان گوهر آجین خیمه‌اش را به پا کند
سپی گله‌اش را بی شبانی کند یله
در این دشت ازرق تا بهر سو چرا کند
بدان زال فرزندش سفر کرده می نگر
که از بعد مغرب چون نماز عشا کند
سیم رکعت است این غافل اما دهد سلام
پس آنگه دو دستش غرقه در چین فرا کند
به چشمش چه اشکی راستی‌ای شب این فروغ
بیاید تو را جاوید پر روشنا کند
غریبان عالم جمله دیگر بس ایمنند
ز بس کاین زن اینک بیکرانه دعا کند
اگر مرده باشد آن سفر کرده وای وای
زنک جامه باید چون تو جامهٔ عزا کند
بگوی شب آیا کائنات این دعا شنید
و مردی بود کز اشک این زن حیا کند؟
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:نوحه
گوهر بعدی:رباعی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.